เจ้าสาวระเริงฝัน

เขาไม่ได้หลายใจ แค่อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน!!
เหมือนแพร เปรียบเสมือนนางฟ้าที่ช่วยทำให้ความฝันของเขาเป็นจริงขึ้นมาได้
ส่วนพาขวัญ เปรียบเสมือนของตาย ที่เขาจะกลับไปหาตอนไหนก็ได้!
ถ้าให้เลือกคนใดคนหนึ่งตอนนี้ เขาเลือกไม่ได้!

“เงินสามแสนนั่นใช่มั้ยที่น้าอัญต้องการ...ได้”
ชายหนุ่มค้นหาโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋าเสื้อหนังของตัวเอง ก่อนจะคว้ามันออกมาถือเอาไว้ในมือ
“บอกเลขบัญชีของน้าอัญมาได้เลยผมจะโอนให้เดี๋ยวนี้”
“ฉันไม่ได้อยากได้เงิน ฉันอยากให้แกรับผิดชอบนังขวัญ” นางอัญชันเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินอย่างนั้น คำพูดที่เหมือนฝ่ามือหนักๆ ตวัดลงบนหน้า ทำให้ผู้สูงวัยรู้สึกหน้าชาเหมือนเพิ่งโดนตบ ก่อนจะพูดห้วนๆ อย่างไม่สบอารมณ์
“พูดแบบนี้แสดงว่าน้าอัญจะยกขวัญให้ผมฟรีๆ งั้นเหรอ หึหึ” อชิระพูดเสียงเยาะอย่างไม่เชื่อถือ ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างไม่มีอะไรน่าขันสักนิด

**********************************************************************
***“สัญญาก่อนว่าถ้าพี่ปลดผ้าให้แล้วจะไม่อาละวาด” อชิระมีข้อแม้ เมื่อคนฟังรีบพยักหน้ารัวๆ ชายหนุ่มจึงยอมปลดผ้าที่ปากบางออก
“แล้วนี่ล่ะ” พาขวัญบุ้ยใบ้ไปที่เชือกที่มัดข้อมือข้อเท้าของตัวเองโยงกับเสาเตียงเอาไว้แน่น เขาส่ายหน้าช้าๆ
“ไม่ เดี๋ยวขวัญวิ่งหนีพี่ ขี้เกียจวิ่งไล่จับ” คำตอบอย่างรู้เท่าทันความคิดเธอของเขา ทำให้พาขวัญต้องเม้มปากแน่น
“พี่ระทำอย่างนี้ทำไม พาขวัญกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ!”
“ไม่มีทางหรอกขวัญ ไม่มีทาง”
“พี่ระทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย”
“พี่ไม่อยากเสียขวัญให้ไอ้หมอนั่น”
“คนเห็นแก่ตัว ปล่อยขวัญนะ อย่ามาล่ามขวัญเหมือนเป็นสัตว์แบบนี้นะ!”
“สัญญาก่อนสิว่าขวัญจะไม่หนีพี่”
**********************************************************************
ปล. เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปจ้า โปรดโหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนโหลดตัวเต็มจ้า ถ้ามีความผิดพลาดประการใดก็ขอ อภัย มา ณ ที่นี้ค่า