ยิ่งกว่าไฟกัลป์

ในอดีตเมื่อนานมาแล้วเราสองคนเคยเป็นสหายต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ แต่อยู่มาวันหนึ่งเขากลับได้รับข่าวว่าเพื่อนปลิดชีพตัวเอง
เทพจะตายได้ยังไง? ตายแล้วหายไปไหน? ทำไมไม่มาจุติใหม่
ทุกคำถามวนเวียนอยู่ในหัววันแล้ววันเล่าจนกาลเวลานำพาให้ลืมเลือนกระทั่งได้กลับมาเจอกันอีกครั้งทุกอย่างที่เคยหยุดนิ่งก็กลับมาเคลื่อนไหว
-----------------------------------
“เฮ้ย!” คว้ามือไปพลิกตัวคนขนาดตัวเท่ากันกลับมาแล้วชะโงกหน้ามอง ยิ่งไฟดิ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งจับแน่นเท่านั้น

“มึงอย่ารุ่มร่ามกับกูได้ไหมวะ คนยิ่งเมาแอลฯ เมื่อกี้อยู่”

“เกี่ยวไร” คนด้านบนทำสีหน้าฉงนแต่ไม่ยอมปล่อยคนเบื้องล่างอยู่ดีจนไฟกระชากกัลป์พลิกกลับมาอยู่ใต้ร่างตัวเองบ้าง

“มึงคงไม่รู้รสนิยมส่วนตัวของกู”

“อะไร ปากหมา ขี้โมโห พูดจาหยาบคายอะเหรอ”

“มันเรียกรสนิยมตรงไหนไอ้ควาย นั่นมันนิสัย” พูดไปก็บีบข้อมือกัลป์ทั้งสองข้างไปด้วย ตอนนี้กัลป์เริ่มเข้าใจแล้วว่าไฟหมายถึงเรื่องอะไร ใบหน้าแดงซ่านเพราะฤทธิ์เบียร์กับไวน์ เบียร์น่ะไม่เท่าไหร่เพราะซื้อมาแต่ไวน์นี่อดีตบริวารหรือเรียกอีกอย่างคือทาสรับใช้ของเขาบ่มเองกับมือ รับประกันความเมาหนักมากแบบไม่อ้อแอ้ไม่อวกได้เลย

“หึ”

“กูอยากระบายอารมณ์ กูเจ็บใจที่วันนี้เห็นนาทีสวมเขากับตา”

“…”

“ถ้ามึงไม่รีบหนี อย่าหาว่ากูไม่เตือน”

“ฮะๆๆ” คำว่าหนีไม่มีอยู่ในหัวของกัลป์ ชั่วพริบตาเดียวเขากลับมาเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนอีกครั้งแล้วโน้มตัวลงกระซิบแผ่วเบาข้างใบหูขาวสะอาด “ประสบการณ์อ่อนแบบมึงน่ะเหรอ ทั้งชีวิตนี้มึงเคยกี่ครั้งล่ะ ให้กูรุกดีกว่าไหมรับรองถึงใจกว่า…กูโคตร…เด็ด”

-----------------------------------
เป็นนิยายเรื่องสั้นนะคะ แนววาย-พารานอมอล-อิโรติก