กำราบรักคาสโนวา

"เอากุญแจมานี่ ไอ้คลอสเข้าไปเก็บของ ส่วนเธอมานี่!" ไมเคิลกระชากร่างชมพู่ติดมือมาพาเดินไปยังด้านหน้าหมู่บ้านที่มีรถของเขาจอดรออยู่ ร่างบางแทบล้มคะมำด้วยช่วงขาที่ต่างกันทำให้ชมพู่ต้องวิ่งตามคนลากพร้อมทั้งต่อว่าให้ไม่ขาดสาย
"ในปากยังมีหมามากไม่พอหรือไงคะ ทำไมต้องแสดงกิริยาหมาๆ แบบนี้ด้วย"
--------------------
อุปส์ แรง!!

"คนนี้หรือครับ ผมว่าเธอเหมาะจะเป็นโจรมากกว่าเป็นคนดีนะครับ ดูแต่งตัวสิครับ ผู้หญิงอะไรดูไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงเลย แบนซะขนาดนี้"

ปากหนาพูดไปแต่ดวงตากลับจ้องมองที่รูปไม่วางตา ถึงแม้นิสัยเขาจะคาสโนวาไปบ้าง เจ้าชู้ติดกะล่อนไปหน่อย แต่ก็ไม่เคยเสียเปรียบใครง่ายๆ อารดาต้องข่มกลั้นแสดงละครตบตาลูกชายต่อไปอย่างแนบเนียน แทนที่จะฟาดมือลงบนต้นแขน สั่งสอนให้หลาบจำว่าไม่ควรต่อว่าผู้หญิงแบบนั้น

"เมื่อลูกลำบากใจแม่ก็จะไม่ห้ามลูก ออกไปเถอะ แม่ขออยู่คนเดียว"

"ก็ได้ครับ ผมจะไปตามเธอมา" ไมเคิลยอมติดบ่วงสักครั้ง อยากรู้นักผู้หญิงที่มารดาหาให้จะถูกใจเขานานแค่ไหน หนึ่งวัน หนึ่งอาทิตย์ หรือจะแค่หนึ่งชั่วโมง

อารดาโห่ร้องดีใจ และแล้วลูกชายที่หวงความโสดก็ยอมกระโดดลงหลุมที่ขุดไว้ ในที่สุดเธอก็จะได้อุ้มหลานเสียที อารดาเบี่ยงหน้าไปอีกทางซ่อนรอยยิ้มดีใจเอาไว้ ก่อนจะหันมาหาไมเคิลที่ยังไม่ยอมหยุดดูรูปของชมพู่

"แม่รักลูกจ้ะ" อารดาดึงไมเคิลเข้ามากอด มาร์คัสได้แต่ส่ายหน้ากับความเจ้าแผนการของเมียรักอย่างเอ็นดู แล้วก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อโดนสายตา

เขียวของเมียรักส่งมาให้

"แม่นอนเถอะครับ ผมต้องกลับไปทำงานอีก"

"แม่อยากให้ลูกไปตามหาหนูชมพู่วันนี้เลยได้ไหม!"