บ้านปรายเมฆ

ชนิศาปวารณาตัวเป็นติ่งธฤตตั้งแต่อายุสิบสอง หลงรักเขาเข้าเต็มเปาเมื่อเข้าสู่วัยแรกรุ่น แต่ก็เป็นได้แค่หมามองเครื่องบิน เพราะเขาเห็นเธอเป็นแค่น้องสาว
จนเมื่อทั้งคู่ต้องเข้ามาอยู่ในบ้านปรายเมฆด้วยกันเพื่อดูแลหลานกำพร้าทั้งสอง
เธอลุ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันด้วยกลัวเขาจะหมดความอดทนอดกลั้นกับการใช้ชีวิตอยู่ในบ้านแสนวุ่นวายที่มีแค่เด็ก สตรี และคนชรา เพราะสิ่งนี้ไม่ต่างจากการกักขังจิตวิญญาณหนุ่มโสดรักอิสระ ใช้ชีวิตคูล ๆ ควงแต่สาวสวยและแซ่บอย่างเขา และเขาคงไม่รู้ว่าได้เข้ามาเติมเต็มบ้านหลังนี้ให้มีความหมาย
แต่แล้วค่ำคืนแห่งความใกล้ชิดและเมากรึ่ม เขาก็จูบเธอ ทว่าสุดท้ายทั้งสองก็ยังเป็นได้แค่พี่น้อง
พี่น้องที่ไหนจะจูบลิ้นพันกันแบบนั้น !
เอาล่ะ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้ายายหนอนแก้วเชื่อง ๆ ที่ยอมอยู่ในที่ที่เขาอยากให้อยู่มาตลอดสิบกว่าปี จะเขี่ยพลิกไปพลิกมาท่าไหน ก็ไม่คิดหืออือ ทำท่าจะหนีเล็ดลอดไปจากกำมือเขา เขาจะเป็นเดือดเป็นร้อนบ้างไหม ?
*********
“จูบก่อนแล้วจะปล่อย” ธฤตยิ้มเจ้าเล่ห์ในแววตา
“ไม่” เธอยืนกรานคำเดิม
พลันเขาก็กระชับอ้อมแขน ทั้งสองเลยขยับเข้าใกล้กันมากขึ้น แถมเขายังเกยคางกับไหล่เธอ มองมาด้วยแววตาอ้อน ๆ “นะครับ”
ใจระทวยโดยพลัน เขามีเวอร์ชันนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ! และแทบอยากจะรั้งท้ายทอยเขาเข้ามาเพื่อจูบเขาเสียเอง

ขอฝากนิยายน่ารัก น่าหยิก อบอุ่น ฟีลกู๊ด แอบฟินจิกหมอนด้วยนะคะ ขอบคุณจากใจ...เชอริณ :)