คฤหาสน์สีทอง

"แหม... แสดงละครเนียนหรือเกินนะ ตกลงว่าเรียนคหกรรมหรือเรียนการแสดงมากันแน่!" เสียงเข้มประชดประชันมาแต่ไกล
"ทำไม พอเห็นหน้าผมก็คิดเดินหนีท่าเดียวเลยหรือไง" ชายหนุ่มไม่พอใจที่เห็นร่างบางตั้งท่าจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง
"ไม่ได้ค่ะ ฉันแค่ต้องการพักผ่อน วันนี้เหนื่อยมามากแล้ว" เสียงหวานตอบราบเรียบ หากคนฟังกลับคิดไปอีกแบบ
"แน่ล่ะสิ! หายไปด้วยกันสองต่อสองกลับมาเอาค่ำมืด ไม่ให้เหนื่อยก็คงกระไรอยู่" วาจาดูถูกยังไม่เจ็บเท่ากับสายตาที่เขาใช้มองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
"กรุณาให้เกียรติฉันด้วยค่ะคุณชยกฤต ฉันไม่ได้ทำอะไรเสียหายอย่างที่คุณกำลังเข้าใจ" ฐิติวรดาว่า
"ใครมันจะไปรู้ล่ะ เห็นคุณเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไอ้ผมก็นึกว่ากำลังคิดจะ..." ชยกฤตเว้นคำพูดพลางมองต่ำลงไปยังเบื้องล่างของอีกฝ่าย!
ฝ่ามือเล็กฟาดลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาเต็มแรง
"ฐิติวรดา!" มือหนาจับแก้มข้างขวาที่ถูกแม่สาวร่างบางลงทัณฑ์อย่างเดือดดาล "คุณกล้าดียังไงมาตบหน้าผม"
"ฉันจะทำยิ่งกว่านี้ถ้าหากคุณไม่เลิกดูถูกฉัน" เรียวปากอิ่มเม้มแน่น เขาเป็นใคร? ถือดีอย่างไรมาใช้ถ้อยคำต่ำช้ากับเธอ
"กับผมคุณตบ แต่กับมัน... คุณคงขึ้นเตียงพร้อมถวายตัวเลยสินะ!" เสียงเข้มตะคอกใส่
"คุณชยกฤต!"
"ทำไม!!!" ดวงตาคมคายดุดัน มือหนากระชากร่างเล็กเข้าหาตัว
"ปล่อยนะ จะทำอะไร ปล่อย!"
ฐิติวรดาดิ้นอยู่ภายใต้อ้อมกอดของผู้ชายใจร้าย มือใหญ่บีบเรียวแขนสาวเจ้าจนบอบช้ำ แต่เธอกลับไม่ปริปากแสดงความเจ็บปวดให้เขารู้ ท่าทางแข็งกระด้างของเธอกำลังทำให้เขานึกอยากเอาชนะ
เป็นแค่หญิงตัวน้อยถือดีอวดศักดิ์กับผู้ชายเยี่ยงเขา...
"ผมอยากรู้นักว่าไอ้ปากที่เอาแต่ร้องบอกให้ปล่อยๆ เนี่ย คุณอยากให้ปล่อยจริงหรือเปล่า" คนพูดยิ้มยั่ว
"ฉันไม่เคยอยากให้คุณมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน ปล่อย!" ดวงตากลมโตแข็งกร้าว ไม่ยอมโอนอ่อนแม้สถานการณ์จะตกเป็นรองอีกฝ่าย
"งั้นมาดูกัน ว่าถ้าผมทำมากกว่าแตะเนื้อต้องตัว คุณจะรู้สึกยังไง!"
"อย่านะคุณชยกฤต อย่า!!!"




“อ๊ะ จะ เจ็บค่ะ”
เสียงหวานร้องบอกคนตัวโต ชยกฤตได้สติจึงพยายามกดจูบแผ่วเบาราวกับต้องการปลอบประโลมไม่ให้เธอต้องหวาดกลัว มือหนาทำการปลดกระโปรงตัวบางออกจากช่วงล่างได้สำเร็จ ฐิติวรดาไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ความเสียวซ่านที่เขามอบให้แก่ทรวงอกสล้างนั้นพล่าผลาญลมหายใจให้ติดขัด ชยกฤตเห็นคนตัวเล็กเริ่มเปิดรับมากขึ้นจึงละริมฝีปากจากสองเต้างามแล้วค่อยๆ เคลื่อนตัวมายังเบื้องล่าง มือหนาจับเรียวขางามให้แยกออกจากกันอย่างช้าๆ ทำทุกอย่างบนความเนิบนาบ เขาอยากให้ช่วงเวลาเหล่านี้ตราตรึงในทุกๆ ความทรงจำ
ดอกกุหลาบงามปรากฏต่อสายตาเหยี่ยว ชยกฤตลอบกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นความเปล่งปลั่งตรงหน้า กลิ่นกายจากเธอช่างหอมอบอวลจนเขาอดใจไม่ไหวอีกต่อไป ใบหน้าคมคายก้มต่ำอยู่ในระดับเดียวกับใจกลางสาว มือหนาลูบไล้เนินเนื้ออูมไปมา ฐิติวรดาดิ้นพล่าน… มือไม้ป่ายปัดไปทั่วบริเวณ ดวงตากลมโตหลับพริ้ม
ชยกฤตอมยิ้มเมื่อตนสามารถทำให้คนจอมหยิ่งยอมสยบลงได้ ลิ้นร้อนแสนร้ายกาจไม่รอช้า ทำหน้าที่ละเลงลงบนพื้นที่หวงแหนทันที ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกรุกรานจากลิ้นสาก ฐิติวรดาลืมตาเบิกกว้างพลางกับผงกศีรษะทุยเพื่อมองความเป็นไปตรงเบื้องหน้า
ชยกฤตกำลังห้อปลายลิ้นดูดกลืนตัวตนของเธออย่างเอร็ดอร่อย!