หนีรักซาตานร้าย

เธอ… อยากหลบหนีไปให้ไกล
เขา… วิ่งไล่เพื่อให้ได้กลับคืน

ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เกิดจากความรักอันหวานซึ้ง นำพาหัวใจสองดวงให้มาพบกันบนปลายทาง

"คุณมันโรคจิตคุณแอรอน!” น้ำรินกัดฟันพูด ถ้ามีอาวุธร้ายอยู่ในมือตอนนี้เธอคงไม่ลังเลที่จะฆ่าเขา
ฆ่าคนที่พังชีวิตของเธอจนย่อยยับ!
“อย่าเพิ่งสาวน้อย… อย่าเพิ่งรีบตัดสินความโรคจิตของฉัน คืนนี้เธอยังต้องเจอกับสิ่งเหล่านั้นอีกเยอะ ใจเย็นๆ” เสียงเข้มกระซิบแหบพร่าสะท้านกายสาว
“ปล่อยนะคุณแอรอน คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ!” น้ำรินตะโกนร้องสุดเสียงเมื่อถูกมือหนากระชากให้ลุกขึ้นแล้วจับเหวี่ยงไปที่โซฟาสีน้ำเงินเข้ม แอรอนเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานด้วยท่าทีนิ่งสงบ ชายหนุ่มหันหน้ามาพร้อมกับกุญแจมือ รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นบนเรียวปากหยัก
หญิงสาวเบิกตากว้าง…
“คะ คุณจะทำอะไรฉันคุณแอรอน คุณจะบ้าไปแล้วหรือ จะทำอะไร?!” น้ำรินหวาดกลัวแทบสิ้นสติ ไม่สามารถเดาได้เลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับตัวเองหลังจากนี้
“ก็แก้แค้นเจ้าสาวแสนซนที่บังอาจวิ่งหนีงานแต่งไง” แอรอนบอกหน้าตาย เขาจุมพิตกุญแจมือราวกับคนโรคจิต “ฉันเตรียมสิ่งนี้เอาไว้เพื่อเธอโดยเฉพาะเลยนะน้ำริน”
“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้ โอ๊ย! คุณแอรอน ไม่” น้ำรินพยายามจะดิ้นหนีแต่เรี่ยวแรงไม่อาจต่อกรกับผู้ชายร่างยักษ์ได้ แอรอนรวบข้อมือเล็กขึ้นเหนือศีรษะ จากนั้นก็จัดการล็อคกุญแจมือแน่นหนา หัวใจดวงน้อยร่วงหล่น เหมือนมีใครกระชากจิตวิญญาณออกไปจากร่างกาย
“เอ… มันต้องมีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่าน้า…” แอรอนทำท่าครุ่นคิด ก่อนที่ร่างสูงจะยิ้มกว้าง “จริงด้วยสิ เสื้อผ้าพวกนี้มันเกะกะลูกตาชอบกล ต้องทำการถอดออกหรือเปล่าน้า…”
ร่างบางแข็งทื่อไปตัวกับถ้อยคำของเขา
แควก!
แควก!
“กรี๊ด! คุณแอรอน ไม่ ไอ้ผู้ชายบ้า ปล่อยนะ ไม่!” เสียงหวานตวาดกร้าว ดิ้นรนให้ตายก็ไม่มีทางหลุดพ้นจากคนใจร้าย
แอรอนฉีกกระชากเสื้อผ้าของเธอออกจนหมดสิ้น เหลือเพียงปราการสองชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดความงดงามแห่งอิสตรี และไม่รอช้า… ชายหนุ่มก็เดินหน้าปลดเปลื้องความน่ารำคานใจให้หลุดหายจากเรือนร่างขาวนวล น้ำรินกรีดร้องเสียงหลง ทว่าคนตัวโตกลับยืนตะลึงกับภาพที่เห็น
พระเจ้า! หล่อนสวยงามเหลือเกิน




"คุณมันบ้า! โรคจิต! ฉันเกลียดคุณ” เสียงหวานตะโกนใส่ใบหน้าหล่อเหลา ดวงตากลมโตผิดหวังเมื่อเขาทำราวกับเธอเป็นผู้หญิงไร้ค่า
"ใช่ ฉันบ้า! แต่ที่บ้าก็เพราะว่าเมียจ้องคิดแต่จะหนีไปเอากับคนอื่น!” วาจาเหลือร้ายไม่ยอมแพ้ กระชากร่างเล็กของเมียสาวปะทะอกแกร่ง ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดแก้มนวล
“กับฉันทำท่าทีรังเกียจรังงอน จัดงานแต่งให้หรูหราก็กระแดะวิ่งหนี แต่พอเป็นไอ้โทมัสเข้าหน่อยระริกระรี้แทบจะแหกขาให้มันแทง!!!”
เพียะ!
ใบหน้าคมคายสะบัดไปตามแรงตบจากฝ่ามือเรียว
“อย่ามาดูถูกฉันนะคุณแอรอน!”