อุ่นรักในกองบิน

วินชญาเขวี้ยงลูกบอลไปทางพุ่มไม้อีกฝั่งของรั้วบ้าน แต่แล้วก็กลับมีเสียงร้องดังขึ้น
“โอ๊ย” เสียงที่ดังขึ้นนั้นพาให้เจ้าสุนัขที่วิ่งหน้าเริดตามลูกบอลไปถึงกับเบรกเอี๊ยดทันที
“เฮ้ย ใครปาอะไรมาใส่หัวฉันวะ”
ขณะที่คนและหมากำลังยืนนิ่งอึ้งกันอยู่นั้น เจ้าของเสียงร้องก็ผุดลุกขึ้นมา หญิงสาวจึงรีบวิ่งเข้าไปหมายจะขอโทษ แต่พอเห็นหน้าเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายที่กำลังยืนกุมหัวและทำหน้าหงิกงอก็ถึงกับชะงักไปทันที
“ไอ้พี่แม็ค” หญิงสาวเผลออุทานชื่อของชายหนุ่มซึ่งมีรูปร่างสูงใหญ่บึกบึนตรงหน้าออกมาเบาๆ
เมื่อชายหนุ่มมองเห็นดวงหน้าของหญิงสาวชัดๆ ก็ร้องเรียกเธอออกมาด้วยน้ำเสียงอันดัง
“ยายกางเกงเล”
หลังจากทั้งสองคนนิ่งอึ้งกันไปแค่ครู่เดียว คนตัวสูงก็ร้องถามคนที่ยังยืนนิ่ง
“เธอปาลูกบอลมาใส่หัวฉันทำไมฮ้า!”
“ก็ใครใช้ให้นายไปนั่งอยู่หลังพุ่มไม้เล่า ที่มีตั้งเป็นไร่ ทำไมไม่รู้จักไปนั่งตรงที่คนเขาจะมองเห็นล่ะ” วินชญายอกย้อนใส่เขา
“นี่ยายกางเกงเล เธอหายไปซะตั้งนานสองนาน แต่พอเจอหน้าฉันปุ๊บก็คิดจะหาเรื่องกันเลยใช่ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยสีหน้าถมึงทึง
วินชญาจิกตาใส่ติณภพณ์ ก่อนจะตวัดเสียงตอบกลับไป
“ฉันไม่ได้ชื่อกางเกงเล บอกมาตั้งหลายปีแล้ว ไม่เข้าใจหรือไง!”
ชายหนุ่มรู้สึกหมั่นไส้คนอวดดีตรงหน้าเหลือคณา เขาจึงย่างเท้าปรี่เข้าไปหาเธออย่างน่ากลัว พาให้คนลอยหน้าเถียงเผลอถอยหนี จนไปชนเข้ากับกระถางต้นไม้ที่ตั้งเรียงรายเป็นแนวโค้งตรงด้านหลังเธอเข้าแบบพอดิบพอดี
“เฮ้ย” ร่างบางร้องเสียงหลงในวินาทีที่กำลังจะหงายหลังล้มลง ทว่าจังหวะนั้นเองชายร่างสูงก็รีบคว้าคนตัวบางเข้ามากอดแนบอก
เมื่อคนตัวเล็กหายตกใจและได้สติ เธอก็เริ่มดิ้นขลุกขลักและร้องโวยวายเสียงดังในอ้อมกอดที่เกิดจากความไม่ได้ตั้งใจของคนตัวโต ทว่าปฏิกิริยานั้นกลับให้ผลตรงข้าม เมื่อเจ้าของอ้อมกอดจงใจที่จะล็อกตัวของหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง
“ไอ้พี่แม็ค ปล่อยนะ!”
“ขอโทษฉันเรื่องเมื่อกี้ก่อนสิ แล้วฉันจะปล่อย”