พยศรักแสนปรารถนา

“รดาได้ข่าวว่าพี่พีทจะไปเรียนต่อเมืองนอกเหรอคะ” เธอถามในสิ่งที่อยากรู้ทันที

“ใช่ เรื่องแค่นี้น่ะเหรอที่เราอยากรู้” พีรวัสถามแม้จะไม่แปลกใจที่หญิงสาวถามเรื่องนี้

รินรดาเม้มปากเล็กน้อยแล้วพูดออกมา “ทำไมอยู่ ๆ ถึงจะไปเรียนต่อเมืองนอกล่ะคะ”

“ไม่มีเหตุผล ถึงจะมีแต่มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวพี่คงไม่จำเป็นต้องบอกเราล่ะมั้ง”

“แล้วพี่พีทถึงจะทิ้งคุณป้าให้อยู่เดียวเลยเหรอคะ” รินรดาพูดออกมา

“เลิกเอาแม่พี่มาอ้างเสียที และพี่ก็ไม่ไดทิ้งท่านไปไหนแค่ไปเรียนไม่กี่ปี แล้วรดาจะมาเดือดร้อนแทนแม่พี่ทำไม”

“ทำไมพี่พีทพูดแบบนี้ล่ะ รดาแค่เป็นห่วงกลัวว่าท่านจะเหงา” รินรดาตัวชาวาบเมื่อเห็นสายตาที่พีรวัสมองมา

“สุดท้ายคุณหนูรดาก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองทำผิดเอาแต่โทษคนอื่นไปทั่ว ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ไม่อะไรจะพูดแล้วต่อไปไม่ต้องมายุ่งเรื่องของพี่อีกไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้ว เอาเวลาที่ยุ่งเรื่องคนอื่นไปสับรางของตัวเองดีกว่านะ ได้ข่าวว่ามีผู้ชายมาตามจีบเยอะนี่ แต่จะทำอะไรช่วยนึกถึงหน้าพ่อและพี่ของตัวเองบ้าง” พีรวัสพูดเสียงดังจนคนที่นั่งอยู่แถวนั้นต่างหันมามองด้วยความสนใจอยากรู้ว่าเกิดอะไรกับคู่นี้ สายตาที่มองมามีทั้งเยาะเย้ย เยียดหยาม และอยากรู้ ทำให้รินรดารู้สึกอับอาย น้อยใจที่พีรวัสต่อว่าเธอต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้

รินรดาสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกพีรวัสดุเสียงดัง เพราะไม่เคยถูกใครพูดแบบนี้ใส่ทำให้อดตกใจไม่ได้ เขาทำท่าเหมือนรังเกียจเธอเสียเต็มประดาทั้งที่ทุกอย่างที่ทำที่พูดมันก็คือเรื่องจริง

“ทำไมพี่พีทต้องตวาดและไล่รดาด้วย รังเกียจรดาขนาดนั้นเลยเหรอคะ” เธอถามเสียงสั่น

“ใช่! เพิ่งรู้ตัวหรือไง ที่จริงเธอน่าจะรู้มาตั้งนานแล้วนะว่าพี่รังเกียจและรำคาญเธอมากแค่ไหน คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองไม่คิดถึงใจคนอื่น ไม่พอใจอะไรก็ร้องกรี๊ด ๆ คิดว่าน่ารักหรือไง ทำไมแบบนี้ต่อไปก็ไม่มีใครเขารักหรืออยากอยู่ใกล้หรอก!” พีรวัสพูดเสียงดังออกมา

“อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่ารดาต้องการอะไรถึงได้ก่อกวนผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตพี่ ผู้หญิงอะไรทำตัวแก่แดดคิดเรื่องรักใคร่ตั้งแต่อายุแค่นี้ แทนที่จะตั้งใจเรียนกลับเอาเวลามาทำเรื่องไร้สาระ จำไว้นะพี่ไม่มีทางชอบหรือรักผู้หญิงอย่างรดาเด็ดขาด พี่ไม่ชอบผู้หญิงร้ายกาจแบบนี้” พีรวัสระเบิดทุกอย่างออกมาจนทั้งรินรดาและบังอรต่างก็ชะงักกันไป ไม่มีใครคิดว่าชายหนุ่มจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา

“แต่รดารักพี่พีท ได้ยินไหมว่ารดารักพี่พีท!”

“แน่ใจเหรอที่พูดคำนี้ออกมา คุณหนูรินรดารู้จักความรักด้วยหรือไง ถ้าคิดจะปั่นหัวพี่เหมือนที่ทำกับผู้ชายคนอื่นก็ไปไกล ๆ เลยเพราะพี่รังเกียจ” พีรวัสพูดตามที่ตัวเองคิดและเห็นมา มีผู้ชายหลายคนพยายามเข้าหาและขอความช่วยเหลือเรื่องรินรดา แต่เขาก็ไล่ตะเพิดไปจนหมดด้วยความรำคาญ แม้จะรู้สึกใจกระตุกเมื่อได้ยินคำสารภาพรักจากรินรดาก็ตามที แต่เขาคิดว่ารินรดาพูดไปเพราะอยากเอาชนะเขาเท่านั้น เขาจะไม่ยอมเป็นผู้ชายหน้าโง่ที่ถูกผู้หญิงคนนี้ปั่นหัวเด็ดขาด

รินรดาชะงักและรู้สึกหน้าชาเข้าไปอีกเมื่อได้ยินคำพูดและสายตาที่พีรวัสแสดงออกมาว่ารังเกียจเธอ ในเมื่อวันนี้เขาไม่เห็นค่าความรักที่เธอมีให้ก็ไม่จำเป็นต้องง้อ แต่คนอย่างรินรดาไม่เคยคิดจะยอมแพ้หรือถอยง่าย ๆ เธอจะทำให้เขารู้ว่าความรักที่เธอมีให้ไม่ใช่ว่ามันจะมาได้ง่าย ๆ เหมือนที่เขาพูดและคิด

“ขอบคุณที่พูดตรงบอกกันตรง ๆ ต่อไปนี้รดาจะไม่มาให้พี่พีทเห็นหน้าอีกเลย หวังว่าพี่พีทจะพอใจและสบายใจนะคะ” พูดจบเธอก็เดินออกไปจากตรงนี้โดยที่มีเพื่อนสนิทสองคนยืนคอยอยู่





++++++++++++++++++++++++++++++++





“คุณพีรวัสมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ อะ ๆๆ อย่าบอกนะว่าแอบตามฉันมา คิดอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ” เธอแกล้งลองถามพีรวัส เพราะอยากรู้ว่าเขาจะตอบว่ายังไง

“ใช่พี่แอบตามเรามาเอง แต่อย่าคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่คิดอะไรด้วย เคยบอกไปแล้วแต่ถ้าจำไม่ได้จะย้ำให้ฟังอีกทีก็ได้ว่า พี่ไม่เคยแม้แต่จะคิดอะไรกับรดา ในสายตาพี่รดาก็แค่คุณหนูเอาแต่ใจตัวเองแถมตอนนี้ยังทำตัวไร้ศักดิ์ศรีมาหาผู้ชายที่คอนโดแบบนี้อีก เห็นแบบนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ไม่ได้คิดอะไรกับรดา” พีรวัสพ่นวาจาร้าย ๆ และดูถูกรินรดา เพราะโมโหที่อีกฝ่ายทำเหมือนจะรู้ทันเขา และเพื่อป้องกันตัวเองไม่ให้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนี้

รินรดาหน้าชาไปหมดเมื่อได้ยินคำพูดของผู้ชายที่ปักใจ นี่เหรอคำพูดของคนที่บอกจะปกป้องเธอ เขารู้จักกับเธอมาตั้งแต่เด็ก แต่วันนี้รู้สึกว่าเขาไม่รู้จักเธอ และเธอก็ไม่รู้จักผู้ชายตรงหน้าเลย คงจะถึงเวลาที่เธอต้องยอมตัดใจแล้วรักษาความสัมพันธ์แบบพี่น้องไปตลอดแล้วมั้ง

“ถ้าฉันมันไร้ศักดิ์ศรีและน่ารังเกียจขนาดนั้นต่อไปถ้าเจอหน้ากันก็ไม่ต้องทักหรือเข้ามาใกล้ก็ได้นะคะ เดี๋ยวเชื้อคนไร้ศักดิ์ศรีจะติดตัวคุณพีรวัสให้มัวหมองไปด้วย ถ้าต่อไปคุณเข้าใกล้ฉันอีกฉันจะคิดว่าคุณเองก็สนใจฉันเหมือนกัน แต่ถ้าเกิดสนใจขึ้นมาจริงคงต้องต่อคิวนะคะ ช่วงนี้ฉันฮอตน่ะหนุ่ม ๆ หล่อ ๆ รอเข้ามาขายขนมจีบฉันเพียบเลย” เธอพูดแล้วยกยิ้มมุมปากเหมือนเยาะเย้ยเขา แต่ในใจเธอกำลังร้องไห้ที่ตัวเองดูไม่มีค่าในสายตาเขาเลย

เมื่อเห็นว่าพีรวัสไม่ได้พูดอะไรต่อเธอก็เปิดประตูรถทันที แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปนั่งประตูรถก็ถูกผลักปิดอย่างแรง พอเธอจะหันไปต่อว่าริมฝีปากก็ถูกปิดทับด้วยปากหนาทันทีอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้แม้จะตกใจแต่เธอก็ไม่ได้อยู่เฉยเหมือนครั้งที่ผ่านมา เธอดิ้นรนหวังให้หลุดจากอ้อมกอดของพีรวัสที่ตอนนี้มันไม่ได้อบอุ่นเหมือนในอดีตอีกแล้ว

“ปะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณพีรวัส ไหนว่าฉันว่าน่ารังเกียจแล้วมาทำแบบนี้ทำไม” เธอพูดและดิ้นไปด้วย

“พี่แค่อยากรู้ว่าความฮอตที่รดาพูดมันจะฮอตแค่ไหน” พีรวัสพูดเสียงพร่าและก้มลงไปซุกไซ้ซอกคอระหงต่อโดยลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน จนกระทั่งร่างบางในอ้อมกอดหยุดนิ่งไปทำให้เขาเผลอผ่อนแรงกอดรัดลง และมันก็เป็นโอกาสให้รินรดาหาทางเอาตัวรอด

เพียะ เพียะ!!

เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าหล่อเสียงดังไปทั่วบริเวณสองทีซ้อน ทำให้คนที่กำลังขาดสติรู้สึกตัวขึ้นมาพอกำลังจะเอ่ยต่อว่าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ากำลังร้องไห้โดยที่ไม่เสียงร้องมีเพียงน้ำตาเม็ดโตและสายตาเท่านั้นที่บอกให้เขารู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

“รดาพี่ขอโทษ พี่ไม่ตั้งใจ” คำพูดขอโทษของพีรวัสไม่ได้ทำให้คนฟังรู้สึกดีขึ้นมาเลย ตรงข้ามมันเหมือนมีมีดปลายแหลมทิ่มลงมาที่กลางอก และรินรดาก็ทำบางอย่างที่ไม่พีรวัสคาดไม่ถึงคือ

เพียะ!

“เก็บคำขอโทษของคุณไปเถอะฉันไม่ต้องการ แต่ถ้าอยากขอโทษจริง ๆ ล่ะก็ต่อไปนี้อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ทำเหมือนเมื่อสิบปีก่อนที่คุณเคยทำมานั่นแหละ” พูดจบรินรดาก็เปิดประตูรถแล้วรีบกดล็อคทันที

“รดาฟังพี่ก่อน! เปิดประตูมาคุยกันก่อน” พีรวัสพยายามเปิดประตูแต่ก็ไม่สำเร็จ เขาเคาะกระจกเรียกหวังให้หญิงสาวเปิดประตูมาคุยกัน


++++++++++++++++++++++++++++++++

*** โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ***