ร้อยเล่ห์บ่วงซาตาน

“ท่านประธานเข้าใจผิดแล้วค่ะ ผู้ชายคนนั้นเขาเป็น...” ณรักพยายามอธิบายแต่ยังไม่พูดจบเสียงเข้มก็ขัดขั้นเสียก่อน

“คุณไม่ต้องพูดหรอกผมไม่อยากฟัง คุณมันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม ชอบโกหกต่อหน้าทำเป็นเรียบร้อยใสซื่อ แต่จริงๆ แล้วก็ไม่ต่างกันสักเท่าไรหรอก” ดลธีพูดออกมา

เพี๊ยะ

เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าคมเข้มอย่างแรง ดลธีหันหน้ากลับมาผู้หญิงที่บังอาจกล้าตบหน้าเขา ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อน

“คุณไม่มีสิทธิ์มาดูถูกฉัน เพราะคุณยังไม่รู้จักฉันดีพอ” ณรักกัดริมฝีปากบางแล้วพูดออกมา และยังพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาให้ชายหนุ่มเห็น

“ใช่!!! ผมยังรู้จักคุณไม่ดีพอถึงต้องเป็นคนโง่ที่ดูไม่ออกมาว่าคุณเป็นคนแบบไหน ลาพักร้อนไปคงไประเริงกันมาจนหน่ำใจแล้วสินะ” ดลธีพูดออกมา

“พูดไปก็เปลืองน้ำลายเปลืองแรง กรุณารอสักครู่ดิฉันจะไปเขียนใบลาออกมาให้ตามกฎของบริษัท” ณรักพูดจบก็กำลังจะเดินออกไป แต่ร่างของเธอก็ถูกกระชากจากแรงของผู้ชายตัวโต หน้าดุเอาไว้เสียก่อน

“คุณไม่สิทธิ์มาเดินหนีถ้าผมยังไม่อนุญาตและผมยังไม่พูดจบแบบนี้” ดลธีตวาดเสียงดังออกมา

“คุณไม่มีสิทธิ์เพราะฉันลาออกแล้ว” ณรักพยายามแกะมือมือที่บีบแขนของเธอจนแน่น แม้เจ็บก็ไม่คิดร้องออกมาให้ชายหนุ่มได้ยิน

“คำก็ไม่มีสิทธิ์ สองคำก็ไม่มีสิทธิ์ เดี๋ยวผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าผมมีสิทธิ์ในตัวคุณแค่ไหนณรัก” ดลธีลากหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนซึ่งเขาเอาไว้พักผ่อนเวลาทำงานดึกๆ



****** โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ^_^ ******