เจ้าสาวยั่วรัก

โมริดา...เธอคือคุณหนูใหญ่ คือดอกฟ้า คือคนที่เขาหลังรักมาตลอด 17 ปี
ปราชญ์...เขาคือบอร์ดี้การ์ด คือผู้ชายเจียมเนื้อเจียมตัว ที่ดอกฟ้าอย่างเธอจงใจโน้มกิ่งลงไปคลอเคลีย

_____________________________________________________________________

“นะ...ไปอาบน้ำด้วยกัน” กระซิบพร้อมกับจูบเบาๆ ไปที่ติ่งหูของคนที่นั่งตัวแข็ง เมื่อเขายังไม่ยอมขยับ เธอก็เริ่มแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตให้
“อย่า...ครับ” เสียงห้าวครางระโหยเพียงแค่ถูกเล็บยาวเกี่ยวโดนเนื้อแท้
“นะ...ไป...กัน” กดจูบไปที่ข้างแก้มคนที่หลับตาพริ้ม
มือใหญ่ช้อนอุ้มคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียเข้าไปภายในห้องน้ำ ก่อนที่เขาจะเริ่มเปิดน้ำลงในอ่าง ตอนนี้ร่างบางยืนข้างๆ กัน แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองคนที่อยู่ในผ้าน้อยชิ้น
“หันมาสิ โมจะถอดเสื้อให้” ดึงคนที่ยังยืนนิ่งให้หันมา ก่อนจะเริ่มปลดเสื้อตัวในตัวนอกออกไปแทบจะพร้อมกัน ใบหน้าคมยามนี้ยิ่งหล่อเหลายิ่งกว่าทุกวัน ยิ่งเขาทำท่าทีสุภาพ ใจไม่รักดีก็ยิ่งร่ำร้อง อยากจะยั่วยุให้เขาแหกกฎของตัวเองเสียบ้าง
มือบางกำลังจะปลดหัวเข็มขัดและกระดุมกางเกงเป็นลำดับต่อไป
“อย่าครับ ผมขอร้อง...” เกลียดนักที่เสียงตัวเองครางระโหยอย่างน่าอับอาย


_____________________________________________________________________

สายตาไม่รักดีมองต่ำไปที่บริเวณซิกแพคอันแข็งปั๋ง ก่อนสายตาจะมองตามเส้นขนที่อยู่ใต้บริเวณสะดือ มันยาวเลื้อยและหายวับไปจากขอบกางเกง
แค่มองหน้าเธอก็ร้อนผ่าว และยิ่งนิ้วไม่รักดีไล้ไปตามลอนแข็งแรง แก้มก็ยิ่งร้อนจัด
เธอเป็นเมียเขานะ มันเป็นสิทธิ์ที่จะแตะต้องสามี
นิ้วทะลึ่งไล้ไปบนเส้นขน ก่อนจะหยุดอยู่บริเวณที่มันหายวับไปจากสายตา ไล้ไปตามขอบยางยืดของกางเกงนอน
เธอเป็นเมียเขานะ มีสิทธิ์จะสำรวจตรงไหนก็ได้
จิตใจที่ปลุกเร้าจนเกิดความฮึกเหิม ทำให้เธอขยับขึ้นนั่งหลังตรง ตั้งท่าจะเกี่ยวกางเกงนอนลง แต่...
“คิดจะทำอะไรครับเนี่ย”
“ก็...” คนเก่งกาจถึงกับหาเสียงตัวเองไม่เจอ
“ก็อะไรครับ”
เธอมองคนที่ทำท่าคาดคั้น ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
เธอเป็นเมียเขานะ เรื่องแบบนี้ธรรมดาจะตาย
“ก็อยากรู้ว่าขนมันหายไปไหน” ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะกล้าพูดแบบนั้นออกไป ยิ่งเห็นใบหน้าเหลอหลาของผู้เป็นสามีก็ยิ่งประหม่า แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นวางเฉย
“อยากรู้ว่าขนมันหายไปไหน?” นี่เมียเขากล้าพูดเนอะ
“ใช่! ทำไม คนมันขี้สงสัยไม่ได้หรือไง”