รอยตราพิศวาส

นั่นคือเขา...
เป็นเขาจริงๆ สิริญมือเท้าอ่อนของทั้งหมดที่อยู่ในมือถึงกับร่วงผล็อย แถมยังเผลอกรีดเสียงแหลมอยู่ในคออีกด้วย มันเป็นไปไม่ได้ จะเป็นเขาได้อย่างไรกัน
แต่จอมทัพ วัชรเกียรติ ยืนอยู่ต่อหน้าเธอจริงๆ เรือนร่างสูงใหญ่เกินกว่ามาตรฐานชายไทยอกกว้างผึ่งผายทั้งกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง รูปร่างลักษณะแข็งแรงอย่างคนเล่นกีฬามากกว่าจะเป็นผู้บริหารระดับสูง จอมทัพในวันนี้คือชายหนุ่มที่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเขาอายุสามสิบแล้วปีนี้ ใบหน้าคมสันหล่อเหลาราวรูปสลักและดวงตาวาววับนั้นยังมีประกายพราวพรายจับตาไม่เปลี่ยนแปลง
แม้จะมีริ้วรอยแห่งวัยอยู่บ้างไม่ได้อ่อนวัยเหมือนครั้งเป็นหนุ่มวัยยี่สิบห้าที่หลอกสาวสิบแปดให้หลงไปกับคำหวาน แต่เขาก็มีเสน่ห์ของชายหนุ่มวัยทำงานที่ดูเหมือนจะยิ่งทวีความเย้ายวนขึ้นอีกหลายเท่า ในขณะที่สิริญยังคงเป็นเด็กกะโปโลคนเดิมแม้อายุจะย่างยี่สิบสี่ปีเข้านี่แล้ว ใจของสิริญสั่นระรัวผิวหน้าร้อนผ่าวขึ้นโดยอัตโนมัติ
ให้ตายเถอะทำไมเขาไม่เป็นตาแก่พุงพลุ้ยศีรษะล้านจะได้มีอิทธิพลกับเธอน้อยกว่านี้