ชายแปลกหน้า ในราตรีนั้น

เล่อถงถูกแม่นางผู้หนึ่งคอยตามหลอกหลอน แม้เขาจะใช้วิชาปราบผีแต่ก็ไม่อาจกำจัดนางได้
"พี่ชาย ท่านก็ช่วยข้า ทำตามคำขอร้องของข้าก่อนสิ หากข้าได้สมปรารถนาแล้วก็จะไม่มากวนท่านอีกแน่นอน"
บนใบหน้าของเล่อถงเต็มไปด้วยความยุ่งยากใจ
คำขอร้องของนางช่างน่าประหลาด
นางให้เขาช่วยตามหาบุรุษที่...
เฮ้อ พูดออกไปก็กระดากปากนัก...
นางอยากรู้ว่าผู้ใดที่มีความสัมพันธ์กับนางในคืนนั้นก่อนที่นางจะเสียชีวิต
มีบุรุษสามคนที่ต้องสงสัย เรื่องที่นางขอร้องนั้นสร้างความปวดหัวให้เขาอย่างยิ่ง
……
ฮุ่ยชิวเดือดปุดๆ อยู่ในใจ และยิ่งโมโหจนอกแทบไหม้เมื่อเขาวางนางลงบนเตียง ซ้ำยังทำให้นางสิ้นอิสรภาพด้วยการใช้แขนกำยำโอบรอบตัวนางอีก
"ท่านปล่อยข้านะ"
"เจ้าต้องเป็นของข้าเท่านั้น"
"ท่านเป็นมนุษย์ใจหยาบ เห็นแก่ตัวแท้ๆ ข้าไม่ได้เป็นของท่าน ข้าเป็นอนุภรรยาของเล่อถงต่างหาก" นางไม่ปรารถนาจะใช้คำแทนตัวว่าบ่าวด้วยน้ำเสียงของสาวใช้ผู้ถ่อมตนอีกแล้ว
"เจ้ากำลังทำให้ข้าโมโห อยากท้าทายอำนาจข้าอย่างนั้นหรือ"
"ท่านใช้อำนาจรังแกผู้น้อยอย่างนี้ไม่ละอายใจหรือเจ้าคะ"
"ไม่ละอายเลยสักนิด"
นางกัดริมฝีปากดวงตาแดงก่ำด้วยโทสะ เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไร ผู้คนต่างนับถือศรัทธาในตัวเขา แต่เขากลับคิดรังแกนางโดยบอกว่าไม่นึกละอายใจอีกด้วย