ต้องรักมาเฟีย

ความแสบสะบัดของลูกชายบุญธรรมทำเอา "ฟรานเซสโก้ เดอร์ลูดส์" ปวดเศียรเวียนเกล้าที่ต้องคอยเปลี่ยนพี่เลี้ยงให้เป็นว่าเล่น แต่รายล่าสุดเขาหวังว่าเจ้าลูกชายจะให้ผ่านเพราะถูกตาถูกใจหน้าหวาน ๆ เหลือเกิน คนนี้แหละว่าที่ภรรยาและแม่เจ้าตัวแสบในอนาคต
"เตชิตา" หรือ "ต้องรัก" สาวสวยชาวไทยสู้ชีวิตได้มาสมัครเป็นพี่เลี้ยงให้กับลูกชายจอมดื้อของฟรานเซสโก้ งานเลี้ยงเด็กน่ะเธอเอาอยู่ แต่แดดดี๊เด็กสิน่ากลัว คอยจ้องแต่จะหาเศษหาเลย!

"แค่นี้เหรอคะ?" คิ้วสวยเลิกขึ้น ถามเสียงงุนงง
"สำหรับโทรศัพท์แค่นี้ แต่สำหรับคุณ...อยากได้มากกว่านั้น ถ้าคุณเต็มใจ" ฟรานเซสโก้ระบายยิ้มกว้างมองเตชิตาด้วยสายตาเว้าวอน
"อะไรของคุณ อย่ามาทะลึ่งนะ" เตชิตาบอกเสียงเขียว คำพูดของเขามันช่างชวนให้เธอคิดลึกจริงๆ
"อะไรกันคุณ คิดอะไรอยู่ นั่นแน่ อย่าบอกนะว่าคุณคิดว่าผมอยากพาคุณขึ้นเตียง" เขาเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นหญิงสาวหน้าแดงแปร๊ดจนลามไปถึงใบหู ตาสวยค้อนเขาขวับ จริงๆ เขาก็คิดอยู่เหมือนกันถ้าเธอยอม แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ตอนนี้
"คุณ!" เตชิตากัดริมฝีปากแน่นเมื่อเจอเขาย้อนศรเข้าให้
"ใช่ไหม กำลังคิดลวนลามผมอยู่หรือเปล่า" เขาว่าพลางยิ้มกว้างทั้งปากทั้งตา
"จะบ้าเหรอคุณ ฉันไม่ได้คิดสักหน่อย" แม้จะตอบเขาไปว่าอย่างนั้น แต่จริงๆ เธอก็คิดนั่นล่ะ ไม่ใช่สิ เธอไม่ได้คิดว่าจะลวนลามเขา แต่เธอคิดว่าเขาต่างหากที่อยากทำอะไรเธอ ก็ดูสายตาของเขาที่มองเธอแต่ละทีมันราวกับเห็นเธอเป็นขนมหวาน
"เหรอ จริงๆ คิดได้นะ ผมยินดีเลย เต็มใจมากด้วย"
"คุณฟรานเซสโก้!"
"แต่ผมพูดจริงนะว่าสำหรับคุณผมอยากได้มากกว่านั้น"
"พูดดีๆ นะคะ ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้ดังเลยว่าคุณ..."
"จูบคุณน่ะเหรอ" ชายหนุ่มต่อให้เมื่อเห็นเตชิตาเว้นวรรคไป
"คนบ้า!" เธอว่าพลางค้อน มือบางตีไปที่ต้นแขนแข็งแรงของเขาก่อนถูกมือหนารวบมือไว้แล้วจุมพิตลงบนหลังมือด้วยความรวดเร็ว
"ชื่นใจ!" คนว่า ชื่นใจ ยิ้มกว้าง
"คุณนี่มันฉวยโอกาสชัดๆ เลย"
"ยอมรับไม่อุธรณ์ใดๆ เลยครับ ยอมรับแบบนี้ควรจะให้รางวัลผมอีกสักทีนะ"