ลิ่วล้อของหัวใจ

เมื่อความสัมพันธ์ในวัยเด็กของทั้งคู่แปรเปลี่ยนเป็นเส้นขนาน...ชายหนุ่มจำต้องหักห้ามความปรารถนาในส่วนลึกไว้ภายใต้คำว่า 'หน้าที่' และ 'บุญคุณ'

**********

“นี่ที่โยกโย้อยู่ตอนแรกเพราะเพื่อต้องการโก่งค่าตัวสินะ หึ...คุณพ่อจ่ายนายไปเท่าไหร่กันล่ะ นายถึงได้กลับคำพูดได้อย่างน่าไม่อายแบบนี้”

“ลัลน์ลิตา!” คำสบประมาทที่ได้รับทำให้ชิวานนท์ฟิวส์ขาด ไม่ต่างอะไรกับแรงเค้นที่กดลึกลงไปบนท่อนแขนบางส่งผลให้อีกฝ่ายต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บปวด ก่อนที่ชายหนุ่มจะสะกดอารมณ์ผลักไสเธอออกไป “ทำไม? คุณจะจ่ายกลับเป็นสองเท่าเหรอ ถ้าแบบนั้นก็ค่อยน่าสนใจหน่อย ผมอาจยกเลิกงานแต่งงานระหว่างเราตอนนี้เลยก็ได้”

“นะ...นี่นาย...!”

ในเมื่อเธอไม่เคยมองเห็นถึงแก่นแท้ความคิดในใจเขา เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดหรืออธิบายอะไรให้เธอเข้าใจ เธอมันไร้เหตุผลจนเขาชักจะเหนื่อยล้า

เกมการแต่งงานที่มีเพียงความอยากเอาชนะคะคานเป็นที่ตั้ง ไม่ต้องรักกันก็ดี ไม่มีความสุขก็ช่าง ถ้าลัลน์ลิตาต้องการเช่นนั้น เขาก็จะทำให้เธอได้ลิ้มรสในความ ’พ่ายแพ้’ ของเกมกระดานครั้งนี้

“แต่มาคิดๆ ดูแล้ว ต่อให้คุณจ่ายผมแพงแค่ไหน ผมก็คงต้องปฏิเสธ เพราะว่าที่เจ้าสาวของผมน่ะ...” สายตาแพรวพราวมากด้วยประกายเหลือล้นมองคนตรงหน้าราวกับประเมินมูลค่าสินค้า มุมปากหนากระตุกยิ้มร้ายราวกับเป็นคนล่ะคน “...น่าพาเข้าห้องหอเสียมากกว่าจะเอาเงินจำนวนใดมาทำให้ผมคิดเปลี่ยนใจซะอีก”