มหาสมุทรจ้าวดวงใจ

กว่าผักบุ้งจะรู้ใจตัวเองได้ เขานั้นต้องทุ่มทุนทุ่มเเรงอย่างมากโข...
ความรักครั้งนี้ช่างมีสีสัน เหนือคำบรรยายใดๆ เปรียบได้
วันๆ โดนทั้งมือ ทั้งเท้า!
ไม่เคยเกรงใจอำนาจบารมีที่เขาสั่งสมมานานนม

ตูม!
เรือแคนูสีแดงแปร๊ดพลิกคว่ำเทกระจาดสิ่งมีชีวิตบนเรือทิ้ง ส่วนเรือลอยกระเพื่อมตามคลื่นแตกฟอง ตุ๊บป่องๆ อยู่เหนือน้ำ
หญิงสาวผอมบางร่างเล็กแหวกว่ายนำพาเอาร่างเล็กกะทัดรัดราวกับแม่นางเงือกน้อยผุดขึ้นมาจากน้ำด้วยท่าทางอ่อนช้อย ผมซอยสั้นเลียบลู่ติดกับใบหน้า ลืมตาได้ก็หันไปมองรอบทิศด้วยความเคียดแค้นใจ พลันทันใดนั้นเองคำสุดแสนไม่สุภาพที่สุดในชีวิตก็ผรุสวาทออกมาดังลั่น
“ไอ้หลังลายแน่จริงมึ_กลับมานี่สิวะ ไม่เห็นรึไงวะ ว่าคนเขานอนอืดอยู่เนี่ย เกิดมาแม่ไม่ให้ตามารึไง กลับมานี่นะโว้ย!!” และอีกบลาๆ ที่พล่ามอย่างไม่หยุดปาก แช่งชักหักกระดูกให้เจ็ทสกีมันระเบิดกลางน้ำ ให้มันขับชนก้อนหินตาย ให้มันจมน้ำขึ้นอืดตายไปเลยยิ่งดี เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันฮึดฮัด แขนฟาดน้ำครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างระบายอารมณ์
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้ด่าทอใครสักครั้ง นอกจากไอ้พี่กล้วยตานีที่กล้าเอา ไม้เรียวฟาดก้น และไอ้เพื่อนแฝดนรกอีกสองคนที่ซี้ปึ้กกันสุดๆ สายตาจ้องมองไปยังต้นเหตุที่กำลังแล่นฉิวไกลออกไปลิบๆ แอบจดจำทุกอณูบนร่างนั้นเอาไว้เต็มตา
แค้นนี้ต้องชำระ แม้นไม่เห็นหน้า แต่อย่าให้ข้าเห็นหลังก็แล้วกัน ผักบุ้งคนนี้จำไม่เคยลืมเลือน...

นั่นล่ะจุดเกิดเหตุ...