SET ซี่รี่ย์ Red Roses ( เล่ห์รักเปลวสวาท + เสี่ยงรักหวามสวาท + ซ่อนรักสายสวาท )

**เล่ห์รักเปลวสวาท**
“คนเป็นแฟนกันเขาก็ทำอย่างนี้กันทั้งนั้นแหละเหมือนสุภาษิตที่บอกไว้ว่า คนน่ารักมักเป็นเหยื่อของคนหล่อไงล่ะจ๊ะ”
“บ้า... มีสุภาษิตแบบนี้ด้วยเหรอ ฟ้าไม่เห็นเคยได้ยิน...” หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ แต่ใจหวั่นไหวกับมุกจีบสาวของชายหนุ่มไปเรียบร้อยแล้ว
“แล้วนี่ยังจำจูบที่พี่สอนได้หรือเปล่าฮึหนูผี...”
“จูบเหรอ... ไม่รู้สิ... มันตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ...”
“อืม... ตั้งห้าปีแน่ะ นักเรียนของพี่ลืมหมดแล้วมั้ง... ถ้าอย่างนั้นเรามาลองทบทวนกันดีกว่า...” ไม่ใช่พูดเท่านั้น เพราะตอนนี้ใบหน้าคมก้มลงถูแก้มนวลเบา ๆ และเพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ริมฝีปากร้อนเร่าก็ได้แนบชิดติดสนิทกับริมฝีปากอิ่มเต็มที่เย็นชืด...
แรงบดเคล้าคลึงเริ่มหนักหน่วงขึ้นทีละเล็กทีละน้อย... เปลี่ยนปากเย็นเฉียบของหญิงสาวให้กลายเป็นร้อนรุ่ม... จนในที่สุดสองลิ้นก็พัวพันรันตู ดูดดื่มรสชาติหอมหวานที่คำนึงถึงของกันและกันเข้าไปจนตัณหาราคะที่เคยมีต่อกันระเบิดโพลงขึ้นฉับพลัน

**เสี่ยงรักหวามสวาท**
ดวงตาสองคู่สบประสานกัน ก่อนที่ฝ่ายชายจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่งเล่นกึ่งจริง
“ไม่รับได้มั้ยคำขอบคุณน่ะ เพราะฉันมีความสุขกับการที่เธอติดหนี้ฉัน...” แล้วเสียงห้าวก็เบาลงราวกับเป็นเสียงกระซิบ “ฮันนี่... เธอกำลังสร้างหนี้กับฉันเยอะเชียวนะรู้ตัวบ้างมั้ยจ๊ะ...”
“อ๊าย... พี่ปรัชญ์บ้า... รู้ตัวมั้ยว่าพี่น่ะเป็นผู้ชายที่งกที่สุดในโลกเลย... วิทยาทานหรือให้ความรู้น่ะรู้จักบ้างหรือเปล่า... ไอ้ที่พี่สอนผึ้งนิด ๆ หน่อย ๆ หรือมีน้ำใจแบ่งปันให้ของกันนี้บ้างบางครั้งน่ะ เป็นสิ่งที่ให้กันโดยไม่หวังผลตอบแทน ซึ่งใคร ๆ เขาก็ทำกันทั้งนั้นแหละ”
“ก็ฉันไม่ใช่ใคร ๆ ที่เธอว่าไง” เมื่อเห็นริมฝีปากอิ่มเริ่มขยับ “เอ้า... ใจเย็น ๆ สิ อย่าเพิ่งโวยวาย ฉันก็ไม่ได้เรียกเก็บหนี้คืนตอนนี้ซะที่ไหน” หัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นคนที่ยิ้มอารมณ์ดีเมื่อสักครู่นี้เริ่มทำหน้าเดือด

**ซ่อนรักสายสวาท**
“เหลวไหล... ถ้าเราไม่ชอบกัน เราคงไม่ดวลลิ้นกันตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนหรอกน่า... และอีกอย่างถ้าเราไม่ถูกตาต้องใจกัน เราคงไม่มีประกายไฟแล่นซ่านระหว่างที่สัมผัสกันอย่างนี้ด้วย...”
“แต่ว่า...”
“โธ่ยาหยี... เลิกเป็นคุณหนูแต่ว่า... แต่ว่าได้แล้ว... ไม่อย่างนั้นผมกดคุณอยู่หน้าตู้เสื้อผ้านี่เช้ายันเย็นเลยนะ