ลลินคนโปรด

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้พระเอกมีการใช้สรรพนามมึง-กูกับนางเอก(ในช่วงแรก) รบกวนสละเวลาอ่านตัวอย่างและจากใจนักเขียนเพื่อเป็นแนวทางสักนิดก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

…

เพราะความเมา เรื่องราวระหว่างเธอและเขามันจึงจบลงบนเตียง...
‘ลูก’ คือผลลัพธ์จากความสัมพันธ์แสนวาบหวามในคืนนั้น...
และความรับผิดชอบคือสิ่งที่เขาหยิบยื่น ทว่าเธอกลับปฏิเสธอย่างไม่ไยดี...

“เอ๋ย...”
“มีอะไร เรียกทำไม”
คนถูกเรียกขมวดคิ้วสงสัย กระถดถอยไปด้านหลังอย่างไม่ไว้ใจ แม้ท่าทีจะดูนิ่งๆ ทว่าสิ่งที่อยู่ในแววตาเข้มลึกนั้นกลับชัดเจนว่ากำลังมีเลศนัย พานทำให้ใจสั่นหวิวอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่อยากเป็นแค่พ่อของลูกแล้ว ขอเป็นผัวด้วยได้ปะ” หยอดถ้อยคำคล้ายทีเล่นทีจริง ซ้ำยังทำหน้าเจ้าชู้กรุ้มกริ่มใส่
“ไม่!”
หญิงสาวปฏิเสธชัดถ้อยชัดคำด้วยใบหน้าเชิดรั้น ในตอนนี้สถานะที่เธอมอบให้คนโปรดมีเพียง ‘พ่อของลูก’ เท่านั้น ส่วนสถานะ ‘สามี’ ยังคงห่างไกลเหลือเกิน เพราะสำหรับลลินแล้ว สถานะนี้มันควรจะเป็นของผู้ชายที่เธอรักและเชื่อใจจนกล้าวางหัวใจและฝากชีวิตไว้ให้ดูแลต่างหาก
“อย่างกดิเอ๋ย”
คนโปรดโอดครวญ แม้ถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ยไปคล้ายจะไม่จริงจัง ทว่ามันคือความต้องการของชายหนุ่มจริงๆ ถึงจะชอบปฏิเสธกับเพื่อนตลอดว่าลลินไม่ใช่ภรรยา นั่นเป็นเพราะเขายังไม่ได้รับการยอมรับเป็นสามีจากเธอ จะไปแอบอ้างได้อย่างไร ซ้ำความจริงแล้วอยากได้ตำแหน่งนั้นมาครอบครองจนตัวสั่น ไม่อย่างนั้นจะหาเรื่องให้ได้ใกล้ชิดเธอไปทำไมกัน
การโดนปฏิเสธความรับผิดชอบและถูกจัดให้อยู่ใน ‘พ่อของลูกโซน’ ไม่ได้หมายความว่าคนโปรดจะต้องถอยออกมาอย่างคนพ่ายทั้งที่ยังไม่ได้เริ่ม ในเมื่อโอกาสอยู่ตรงหน้าขนาดนี้แล้ว หากไม่ลองพยายาม จะรู้หรือว่าตัวเองคู่ควรกับตำแหน่งสามีของลลินหรือไม่…
ลลินถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่กอดอกถลึงตาใส่ ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “ไปห่างๆ เลย อันตราย ไม่อยากอยู่ใกล้”
“เหอะ! ทีเมื่อกี้นะ ใครก็ไม่รู้ทั้งปีนตักทั้งกอด เอานมมาเบียด เอาลิ้นเข้ามาในปากกูอีก” ลอยหน้าลอยตาเอ่ยอย่างสบอารมณ์ แล้วยิ้มชอบใจเมื่อเห็นริ้วแดงระเรื่อบนสองแก้มนวลเนียนชวนมอง
“ไอ้หมาโปรด คืนนี้นอนนอกห้องเลยนะ!”