เสน่หาลวง

“เสน่หาใดเล่า…จะเท่าเสน่หาลวง”
ความสัมพันธ์ที่ไร้ความมั่นคงย่อมนำพาซึ่งการสั่นคลอนของหัวใจ

การรักคาสโนวาเนื้อหอมที่มีผู้หญิงรายล้มรอบกายไม่เคยขาดทำให้หัวใจของเธอต้องทุกข์ระทม หญิงสาวจึงร้องขอให้เขาออกไปจากชีวิตของเธอเพื่อปกป้องหัวใจไม่ให้บอบช้ำไปมากกว่านี้ แต่ข้อเสนอแสนอัปยศจากเขากลับทำให้เจ็บแทบขาดใจ
‘นอนกับเขา’ เพื่อแลกกับการให้เขายอมทำตามคำร้องขอ แม้จะเจ็บร้าวไปทั้งอกแต่เธอก็ก้มหน้ารับข้อเสนอทั้งน้ำตาด้วยความขมขื่น เจ็บแสนเจ็บจนแทบทุรนทุราย เมื่อใจมันยัง ‘รัก’ ทั้งอยากปล่อยมือและอยากรั้งเขาเอาไว้


“แยมไม่ใช่ที่ระบายความใคร่ของใคร” แววตาที่สื่อออกมาทำให้เธอรับรู้ทันทีว่าเขากำลังจะทำอะไร สุดท้ายแล้วเธอก็คงเป็นได้แค่ที่ระบายความต้องการของเขาอยู่ดี
“ในเมื่อให้เป็นเมียดีๆ แล้วไม่ชอบ ก็คงเป็นได้แค่ที่ระบาย ‘ความอยาก’”
จับร่างบอบบางเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างไม่คิดทะนุถนอม แล้วตามไปทาบทับกักขังด้วยร่างหนาหนัก พันธนาการข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะทุยสวยไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนได้ สบประสานดวงตาคู่สวยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความใคร่กระหายอย่างร้ายกาจ
“ตอนนี้คุณเมธก็กำลังอยาก…” ริมฝีปากหยักยกยิ้มร้ายคลอเคลียแก้มนิ่ม กระซิบแผ่วพร่า ขบเม้มใบหูเล็กเบาๆ อย่างยั่วเย้า
“ปล่อยแยมนะ!”
พรรณพัชรออกแรงดิ้นเพื่อให้หลุดพ้น ทว่ายิ่งดิ้นยิ่งเจ็บเมื่อมือหนาบีบแน่นจนกระดูกของเธอแทบร้าว จะบีบให้แขนของเธอหักคามือเลยหรือไร ทำไมเขาไม่คิดจะปรานีทะนุถนอมเธอบ้าง แต่ก็อย่างว่าผู้หญิงที่เป็นได้แค่ที่ระบายความอยากคงไม่จำเป็นที่เขาจะต้องอ่อนโยน
“ให้เลือกระหว่างเป็นเมียกับนางบำเรอ…” ปลายจมูกโด่งเคลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวผ่อง จนลมหายใจร้อนๆ เป่ารวยรินรด ลากไล้ปลายจมูกโด่งกับผิวกายอ่อนนุ่มแผ่วเบา เรียกขนอ่อนตามกายของพรรณพัชรให้ลุกเกรียว
“แยม-ไม่-เลือก”
พรรณพัชรประกาศกร้าวเสียงแข็ง ความเจ็บกระหน่ำรัวเข้ามาที่อกข้างซ้ายจนน้ำตารื้นเต็มขอบตา มือบางกำเข้าหากันเพื่อสกัดกั้นความรู้สึกภายในใจไม่ให้พรั่งพรูออกมา
“ไม่เลือก…ถ้าอย่างนั้นคุณเมธจะเลือกให้เอง”

ฝากอุดหนุนคุณเมธกับหนูแยมด้วยค่ะ
อย่าลืมดาวน์โหลดตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ