สองรักบ่วงมาร

“ยังจำชื่อผัวเก่าได้ดีนี่...ไอ้ก่อการมันมีดีกว่าพี่ตรงไหน เธอถึงหนีไปอยู่กับมันจนตั้งท้องประจานความใจง่ายของตัวเอง”
“ปล่อย อย่ามาจับมือข้าวแบบนี้นะ ปล่อย พี่ปาลไม่มีสิทธิ์ไปว่าคุณก่อการแบบนั้น คุณก่อการเป็นคนดี ดูแลข้าวกับลูกเป็นอย่างดี และที่สำคัญข้าวรักคุณก่อการมากกว่าเคยรักพี่ปาล”
“ข้าว”
“ปล่อยสิ...พี่ปาล ข้าวเจ็บ”
ปาลทัตโกรธจัด รวบร่างนวินดาไว้ ริมฝีปากร้อนประกบลงมาหากลีบปากบางของหญิงสาวทันที บดเคล้ากลีบปากบาง แทรกเรียวลิ้นไล้เล็มไปทั่วไรฟัน ก่อนจะแทรกเข้าอุ้งปากหวานช่วงชิงความหวานให้หนำใจให้หายคิดถึง ก่อนจะปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ หายใจเหนื่อยหอบแทบไม่มีแรงยืน ดีที่เขาประคองร่างเธอไว้ไม่ให้ล้ม
พอนวินดาตั้งสติได้ และรู้ว่าเธออยู่ในอ้อมกอดของปาลทัต เธอผลักร่างของปาลทัตออก ก่อนที่จะตบหน้าปาลทัตด้วยความโมโหสุดขีด
“ไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนเลวแบบนี้ คุณก็รู้ว่าฉันเป็นภรรยาของรุ่นน้องคุณ แต่คุณยังฉวยโอกาสกับฉัน คนเลว เลวที่สุด” นวินดาผลักปาลทัตออกอีกครั้งก่อนจะรีบเดินไปหาเพื่อนๆ ยืนคุยกับคนรักอยู่อย่างออกรส ออกชาติ เพียงเธอเดินไปถึง อาการเจ็บท้องเริ่มหนักขึ้น