เพลิงรัก หัวใจซาตาน

นักเขียนเปลี่ยนปกและแก้ไขคำผิดค่ะ เนื้อหาไม่ได้ปรับแก้นะคะ
-------------
“เดี๋ยว” อรรถนนท์จับข้อมือบางของเธอเอาไว้ ก่อนจะลงไปนั่งบนชิงช้าและรั้งตัวปาณิสราให้ลงไปนั่งบนตักเขา
“ปล่อยนะ พรุ่งนี้มีนมีสอบ” ปาณิสราย้อนคำพูดของอรรถนนท์ ชายหนุ่มจึงส่ายหน้าให้
“ก็รู้”
“รู้แล้วก็ปล่อยสิ” คนบนตักดิ้นยุกยิกไปมา รู้สึกว่าอาการร้อนๆ หนาวๆ จะเข้ามาเล่นงานเธออีกครั้ง หัวใจมันเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่
“ไม่” เสียงห้วนๆ เอ่ยบอก แต่แววตานั้นพราวด้วยความเจ้าเล่ห์ ยิ่งปาณิสราขยับเขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้น
“เอ้…อีตาผีสิง ปล่อยนะ” พูดจบก็หันมาส่งสายตาดุๆ ให้ชายหนุ่ม แต่มีหรือที่อรรถนนท์จะกลัว
“ดื้อนัก…เดี๋ยวพี่ก็เข้าไปสิงในตัวมีนจริงๆ ซะเลย”
“ไม่ได้นะ” คนบนตักเอ่ยปฏิเสธเสียงสั่น
“รู้เหรอว่าพี่จะทำอะไร”
“รู้”
“แสดงว่าเคย” ที่ถามไม่ใช่เพราะรังเกียจ เพราะเขารับได้หากปาณิสราจะเคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนั้นกับใครมาก่อน แต่ต่อจากนี้เธอต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น