ลวงใจพ่ายรัก ชุดตัวร้ายที่รัก

‘โรมิโอ’ ไม่ศรัทธาความรัก ไม่รู้จักคำว่า ‘รักแท้’
เปรียบผู้หญิงเหมือนสายลมพัดผ่านมาแล้วผ่านไป
ทว่าจู่ ๆ โชคชะตาก็เล่นตลกหอบ ‘ลมพายุ’ ที่ชื่อว่า ‘นภิสา’ พัดพาเข้ามาในชีวิต
ชายหนุ่มไม่รู้จักรักก็ได้รัก ไม่รู้จักอ่อยก็ได้อ่อย
ตัดสินใจทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมกอดเขา
Fairy นภิสา
“ถึงเรียนมาน้อย ฟ้าก็รู้ตัวดีว่าคงเป็นได้แค่ไม้ประดับ ไม่สามารถเป็นต้นไม้ที่คุณจะนำไปปลูกภายในบริเวณบ้านแล้วรดน้ำพรวนดินให้มันเติบโตผลิดอกออกผลได้หรอกค่ะ”

“ฟ้าเป็นต้นกล้าที่อ่อนแอ ถ้าคุณยังฝืนดึงดันนำไปใส่กระถางประดับไว้ข้างกาย สักวันหนึ่ง...มันจะเหี่ยวเฉาตาย เพราะอยู่ผิดที่ผิดทาง นั่นเพราะต้นไม้บางชนิดมันเลือกสถานที่ที่จะเติบโต เลือกน้ำเลือกดิน ที่สำคัญ...มันอาจเลือกเจ้าของเพื่อวางทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาประคับประคองไปจนเติบโต”

Romeo
“ยายบ๊อง ชาตินี้เธอเป็นได้แค่เมียเศรษฐีนั่นแหละ อย่าคิดเลื่อนเปื้อนนักเลย”

“คุณไม่ใช่หิ่งห้อยที่กระพริบแสงได้แต่เป็นเพชร และผมก็คือคนที่เก็บเพชรเม็ดนั้นขึ้นมา”

“ถ้าคุณคือต้นกล้าที่อ่อนแอ ผมก็คือคนที่ขุดมันขึ้นมา ผมจะเป็นเจ้าของคุณ คุณสามารถวางทุกอย่างไว้บนมือผมได้ ผมจะฟูมฟักต้นกล้าน้อย ๆ นี้ให้เติบโตด้วยตัวเอง”

“วางสิ่งที่คุณกังวลทิ้งเสีย ผมจะทำให้คุณเป็นคนที่เหมาะสมกับผมเอง”

**********************

“ผมจูบคุณได้ไหมแฟรี่”
ชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวเข้ามากอด แขนที่ใช้งานได้ข้างเดียวไม่ได้เป็นอุปสรรค
“คะ เอ่อ ค่ะ แต่ขอดื่มไวน์สักสามแก้วก่อนนะคะ”
“ทำไม”
“จะได้หายอาย”
“อืม ครบสามแก้วแล้วยอมให้ผมทำทุกอย่างไหม”
นภิสาพยักหน้าหงึกๆ หญิงสาวดื่มไวน์อีกสองแก้ว จากนั้นก็ถูกรวบตัวเข้าไปกอดโดยที่มือยังกำขวดไวน์แล้วพาตรงไปที่เตียง หญิงสาวไม่ได้ดื่มไวน์อีก มีเพียงโรมิโอเท่านั้นที่ละเลียดไวน์บนเนื้อตัวสาวทุกส่วนสัด เขาแสดงให้เห็นว่าการที่แขนอีกข้างใส่เฝือกอยู่ไม่ได้เป็นอุปสรรค เสียงครวญครางอย่างสุขสมดังกว่าค่อนคืน ชายหนุ่มปรนเปรอเธอด้วยลิ้นช่ำชองก่อนถาโถมเรือนร่างกำยำเข้าหาครั้งแล้วครั้งเล่า
บทรักร้อนแรงซึ่งเปี่ยมไปด้วยความกระหายไม่ได้จบที่เตียงใหญ่ หากแต่มันยังเกิดขึ้นที่ระเบียง บนพื้นห้องแล้วไปจบลงในห้องน้ำ