ใครบอกว่ายักษ์ร้าย (ซีรี่ย์ปล้นรักอสุรา)

มนตรานึกเวทนาตัวเองที่ยังเป็นแค่นักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย ทั้งที่อยู่ในวัยสดใส ควรสนุกกับกิจกรรมต่างๆ กับเพื่อนๆ แต่เธอไม่ได้มีชีวิตตามที่เธอปรารถนา ทุกกลางวันมนตราในชุดนักศึกษาต้องวิ่งกระหืดกระหอบไปที่โรงอาหาร ซื้อข้าวเสร็จแล้วก็ไปที่ 'จุดนัดพบ' เพื่อไปเจอ 'สามี' โดยนิตินัย
ต้องไปทำหน้าที่เหมือนนางสนมปรนนิบัติพระราชาอย่างไรอย่างนั้น ซ้ำร้ายสามีของเธอยังเป็นยักษาผู้น่ากลัวอีกด้วย
........................
‘อ๊ะ ตัวอะไรน่ะ’ มนตราอายุห้าขวบสะกิดปลายนิ้วที่ศีรษะเล็กๆ ของเด็กชายตัวจ้อย ทั้งตัวเด็กชายมีแต่โคลนเพราะเขาหล่นลงไปในปลักโคนใกล้เถียงนา
‘หมูอ้วน หมูอ้วน อาบน้ำแล้วน่ารักดีค่ะคุณยาย’
อินทัชทำตาขวางใส่คนที่ล้อเลียนเขา
‘อย่าแกล้งน้องสิยัยหนู เห็นมั้ยว่าน้องไม่ชอบให้เรียกแบบนั้น’
คุณยายถามชาวบ้านแถวนั้นว่าลูกใครหายบ้าง แต่ก็ยังตามหาพ่อแม่ของเด็กชายไม่ได้
‘อยากกลับบ้านแล้วเหรอ’ มนตราถามเด็กชาย
‘อยากกลับแล้ว แต่ไม่รู้จะไปยังไง’
‘คุณยายเก่งนะ ส่งลูกหมาลูกแมวกลับไปหาเจ้าของหลายตัวแล้ว เธอไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้กลับ ยังไงคุณยายก็หาบ้านให้เธอเจอแน่ๆ’
อินทัชฟังแล้วก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ยิ้มให้คนที่เป็นทั้งเพื่อนและพี่สาว ‘ถ้าข้าไม่ได้กลับบ้านล่ะ’
“ก็อยู่ที่นี่สิ บ้านคุณยายมีแมวตั้งหลายตัว เลี้ยงเธอเพิ่มอีกสักคนไม่เป็นไรหรอก ฉันจะเป็นเพื่อนเล่นกับเธอ อยากได้ของเล่นอะไรก็บอกเดี๋ยวจะหามาให้ก็ได้ ฉันจะไม่ให้ใครมารังแกเธอด้วย ถ้าใครมารังแกเธอฉันจะต่อยมันเอง’
คำพูดของนางประทับอยู่ในหัวใจของอสุราหนุ่มตั้งแต่ตอนนั้น แต่เขาไม่คิดว่าจากเด็กหญิงที่น่ารัก เมื่อมนตราโตขึ้นเวลาที่นางเมาสุรานางจะกลายเป็นนางยั่ว แต่ก็ดูน่ารักน่าชังอย่างมากสำหรับเขา
“ไม่อยากใส่เสื้ออะ อึดอัด” มนตราไขว้มือหมายจะถอดเสื้อออก
อินทัชกดมือนางเอาไว้ แปลกใจที่นางมีอาการเยี่ยงนี้ เขาคิดว่าได้กลิ่นสุรา
“อื้ม ตรงนี้สบายดีจัง” มนตราพูดพลางเบียดกายเข้ามาอยู่ในวงแขนของเขา แนบแก้มกับอกกำยำอย่างคนขี้อ้อน
อินทัชหายใจติดๆ ขัดๆ เหมือนมีคนเอาขนมของโปรดมาล่อ เมื่อเป็นเช่นนี้เขาจะห้ามตัวเองได้หรือ
อสุราหนุ่มข่มใจแล้วก็ดันนางให้ออกห่างก่อนจะพลิกกายหันหลังให้นาง ทว่ามนตราก็ยังไม่ยอมแพ้ตามมาคลอเคลียนัวเนียเขาอีก!