รักละลายใจ

เมื่อน้องใหม่ปีหนึ่งอย่างณิชกานต์ได้มาพบเจอกับรุ่นพีปี่สี่ที่ชอบทำ
หน้ายากอย่างภาณุรุจ หญิงสาวไม่เคยคิดจะเฉียดไปใกล้เขาเลย
เพราะเขาแสนจะเคร่งขรึม เย็นชา แถมชอบทำหน้าไร้อารมณ์

... แต่โชคชะตาเล่นตลกให้เธอกลายเป็นน้องรหัสเพื่อนสนิทของเขา
แถมเธอยังต้องไปฝึกซ้อมบาสกับเขาอีกด้วย
.....แค่นั้นยังไม่พอ
พี่ชายของเธอยังสนิทกับเขาถึงขั้นฝากฝังให้ดูแลเธอเสียอีกนี่
แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกัน เธอกลับประทับใจในตัวเขาจนอยาก
จะช่วยให้เขาเลิกจมอยู่กับความหลังที่แสนเศร้าเสียที
แล้วเธอจะทำสำเร็จไหมหนอ...

*********************************
“แล้วพี่รุจจะให้สองทำอะไรไถ่โทษล่ะคะ บอกได้หรือยัง”
ชายหนุ่มยกนิ้วเรียวชี้ไปที่แก้มข้างหนึ่งของตนเอง ก่อนจะพูดเสียงแผ่วหวาน “หนึ่งทีต่อความผิดหนึ่งข้อ” หญิงสาวส่ายหน้าดิก “ไม่ดีมั้งคะพี่รุจ ขอสองทำอย่างอื่นแทนได้ไหมคะ”
คราวนี้คนตัวโตตาพราวกว่าเดิมก่อนจะชี้นิ้วไปที่ปากบางของตนเองแทนที่เดิม “งั้นยอมให้เปลี่ยนเป็นตรงนี้ก็ได้ ถ้าตรงนี้พี่ใจป้ำเลย หนึ่งทีชดเชยความผิดสองข้อ” คนตัวเล็กตาโตกับข้อเสนอ “ไม่เอาหรอกค่ะ มีแต่สองเสียเปรียบทั้งนั้น แล้วความผิดสองเนี่ยมีกี่ข้อเหรอคะ”
ภาณุรุจยิ้มกว้างให้คนถาม แล้วตอบคำถามด้วยการกระซิบข้างหู
“ความผิดข้อที่หนึ่ง วันก่อนไปกินข้าวกับหนุ่มคนอื่นทำให้พี่ใจเสีย ความผิดข้อที่สองออกจากบ้านพักโดยไม่บอกพี่ทำให้พี่วิ่งวุ่นตามหาเหงื่อออกแทบหมดตัว ความผิดข้อที่สาม ไม่เชื่อใจพี่เรื่องน้องณัฐ ไม่ยอมถามไถ่ตามที่เคยคุยกันไว้ อยู่ๆ ก็วิ่งหนีต้องให้พี่วิ่งตามเสียเหงื่ออีกกระบุงโกย ความผิดข้อที่สี่โดดใส่พี่จนพี่เจ็บไปหมดต้องโดนลงโทษ ความผิดข้อที่ห้าทำให้พี่น้อยใจคิดมากที่สองไม่เชื่อมั่นในตัวพี่ เอาแค่เบาะๆ ก่อน ห้าข้อก็ห้าที ว่าไงจะเลือกเอาแบบไหน นี่หรือนี่”
ชายหนุ่มชี้นิ้วไปที่แก้มก่อนจะเปลี่ยนมาแตะที่ริมฝีปากเพื่อประกอบคำถาม หญิงสาวหน้าแดงแล้วแดงอีก ส่ายหัวดิกไม่ยอมตอบคำถามของคนที่นั่งจ้องตาเป็นประกาย
“ไม่ยอมไถ่โทษ พี่ก็จะนั่งกอดอยู่อย่างนี้แหละ ดีเสียอีก อุ่นดี.เพลินด้วย” พูดจบก็ก้มหน้าเข้ามาคลอเคลียตรงขมับของหญิงสาวที่ก้มหน้าหลบพัลวัน
“พี่รุจเนี่ย เอาเปรียบสองอยู่เรื่อย ไม่ว่าทางไหนสองก็เสียเปรียบทั้งนั้นนี่คะ”
คนต่อว่าเริ่มทำหน้างอ ก็เธอกำลังโดนเอาเปรียบเห็นๆ ในขณะที่คนถูกต่อว่านั่งยิ้มทำไม่รู้ไม่ชี้
“ดีแล้ว จะได้กลัว ต่อไปจะได้คิดก่อนทำ พี่จะจับเวลาแล้วนะ ถ้าสองไม่ทำเดี๋ยวพี่จะทำเองนะ” เสียงที่ดูจริงจังพร้อมหน้าที่โน้มลงมาทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งก่อนจะเอามือยันอกกว้างของเขาไว้
“เดี๋ยวสิคะ ขอเวลาสองทำใจก่อน”
หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มที่ยอมอยู่นิ่งๆ แต่สายตาแวววาวจับจ้องมาที่เธอไม่กระพริบ เธอสูดหายใจลึกๆ ก่อนตัดสินใจยื่นหน้าเข้าไปหา หลับตาปี๋แล้วจรดจมูกลงบนแก้มสากอย่างแผ่วเบาและถอนหน้าออกอย่างรวดเร็ว
“ถ้าเลือกแบบนี้ก็ต้องเหลืออีกสี่ที” ชายหนุ่มพูดเรื่อยๆ แต่แววตาเป็นประกายพราว หญิงสาวตาเหลือกไม่คิดว่าเขาจะเอาจริงขนาดนี้ แค่นี้เธอก็อายจะแย่แล้วจะให้หอมแก้มเขาอีกตั้งสี่ครั้งเนี่ยนะ ชายหนุ่มมองหน้าคนในอ้อมแขนอย่างแสนรัก อดขันกับท่าทีค้อนประหลับประเหลือกของหญิงสาวไม่ได้
“สองสารภาพผิดแล้วขอลดโทษกึ่งนึ่งนะคะ..นะคะพี่รุจ”
หญิงสาวออดอ้อนหวังจะให้เขาเห็นใจ ชายหนุ่มอมยิ้มก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ “ไม่ไถ่โทษ พี่ไม่หายโกรธนะจะบอกให้”
หญิงสาวค้อนขวับก่อนจะหลับหูหลับตายื่นหน้าไปที่แก้มของชายหนุ่มอีกครั้ง แต่เพราะว่าหลับตาอยู่เธอจึงไม่เห็นหน้าคมที่หันหน้าเข้ามาหาอย่างตั้งใจ แทนที่จมูกจะสัมผัสกับแก้มของชายหนุ่ม ตอนนี้กลายเป็นริมฝีปากกับริมฝีปากที่สัมผัสกัน ชายหนุ่มเอื้อมมือไปรั้งท้ายทอยหญิงสาวไว้ไม่ให้หันหนี เรียวปากชุ่มชื้นเริ่มซุกไซร้สำรวจเรียวปากบางอย่างอ่อนหวาน ณิชกานต์ที่อ้าปากจะประท้วงการกระทำของคนตัวโตก็ต้องตัวแข็งเมื่อเรียวลิ้นรุกล้ำเข้ามาสำรวจความหวานทั่วโพรงปากของเธอ มันทั้งหยอกล้อ ยั่วเย้าจนเธอเผลอไผล มือที่ดันร่างหนาไว้เริ่มหมดแรงเอาดื้อๆ
*****************