เมื่อเราบังเอิญได้ (รัก) กัน

"ไม่สบายทำไมไม่บอก" เขาถามเมื่อเห็นหญิงสาวดีขึ้นจนลุกขึ้นนั่งได้
"ไปหาหมอหรือยัง"
"หาแล้วค่ะ หนูขอโทษด้วยนะคะ หนู... ทำอาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ" เธอจะลุกเดินไปดูความเรียบร้อย แต่ก็ถูกมือใหญ่รั้งเอาไว้ให้นั่งลงที่เดิม
"เดี๋ยวฉันพาไปหาหมอ เธออาเจียนจนหมดแรงมาสองครั้งแล้ว เป็นแบบนี้ทุกวันไหม" คนถูกถามแววตาเลิกลักอย่างเห็นได้ชัด
"หนูไปหาหมอแล้วค่ะหมอบอกว่าหนูเป็นโรคกระเพาะ" เขาหรี่ตาแคบลงมองหญิงสาวเพื่อจับพิรุธ บุษบาบรรณเม้มริมฝีปากเข้าหากัน พยายามไม่สบตาคมคู่นั้นเพราะกลัวเขาจะรู้
"รู้ไหมว่าความลับไม่มีในโลก" เขาพูดเพียงเท่านั้น ทำเอาคนฟังถึงกับหัวใจเต้นแรงเนื้อตัวเย็นวาบราวกับยืนอยู่บนภูเขาน้ำแข็ง บุษบาบรรณลอบเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ