คุณสามี(กำมะลอ)ที่รัก

***นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์มาแล้ว กรุณาตรวจสอบก่อนซื้อ***

**เนื่องจากเป็นนิยายเก่า บริบทเนื้อหาหรือบางอย่างในเรื่องอาจขัดตากันบ้าง โปรดอย่าถือสา**


*.*.*.*.*.*.*.*

ลำแสงสว่างส่องแยงตามากขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับของพระอาทิตย์ที่ทอสูงขึ้น แม้จะอยู่บนชั้นสามสิบของคอนโดราคาแพง แต่ พระอาทิตย์ก็ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ส่องแสงกราดมันหมดทุกหนแห่ง

เปลือกตาพิมภาขยุกขยิกพลิกตัวหลบด้วยความรำคาญ ตวัดผ้าห่มหนาคลุมตัวทับอีกที ขดเป็นหนอนก้อนขาวๆ จนมือไปเปะปะกับความแข็งที่ไม่เหมือนที่นอนนุ่มเด้งของเธอเลยสักนิด มันแข็งแต่อุ่น ชวนจับจนต้องกระเถิบไปใกล้ ซุกหน้าแนบชิด ได้ยินเสียงจังหวะเต้นตุบๆ เบาๆ คล้ายชวนกล่อมนอนบอกไม่ถูก

“ครืน...”

มีเสียงกรนเบาๆ ด้วย...

เอ๋?

เท่านั้นดวงตาก็เบิกโพลงตวัดมองเจ้าของความแข็ง อุ่นและกรนเบาๆ บนเตียงเธอตอนนี้ พิมภาไม่เคยทำตาโตเท่านี้มาก่อนในชีวิต เมื่อได้เห็นว่ามีร่างผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้ามานอนอยู่บนเตียงของเธอในสภาพเปลือยอกโชว์หลาอย่างไม่คิดเกรงใจใคร

“อะ อะ”

เสียงหายไปในลำคอ ตัวแข็งทื่อ มือที่วางบนแผงอกกว้างก็ยังแข็งไปด้วย แล้วผู้ชายคนนั้นเหมือนจะรู้สึกตัว ขยี้ตาปรือ หันมายิ้มกว้างสดใสให้พิมภาที่อ้าปากค้าง

“อรุณสวัสดิ์ครับคุณภรรยา”

หา!!!!!!!


*.*.*.*.*.*.*.*

สาวสวยสุดมั่นสายตบพร้อมวอร์อย่าง 'พิมภา' ต้องงานวิวาห์ล่ม เพราะชายโฉดหญิงชั่ว คนอย่างเธอไม่ร้องไห้ให้เสียเวลา มีแค่ความแค้นสาปแช่งชักหักกระดูกเท่านั้น คิดว่าผู้ชายดีๆ ไม่มีในโลกอีกแล้ว ด้วยความเมาไม่รู้ตัวที่ไม่ควรไปเลียนแบบ ทำให้ตกหนุ่มหล่อนาม 'ฤชวี' ติดกลับมา พร้อมรับอรุณยามเช้าบนเตียงเดียวกัน เขายังส่งยิ้มเรียกเธอว่าคุณภรรยา ความวายป่วงจึงบังเกิดทันที