คลื่นรัก ฝั่งหัวใจ

“อุ๊ย! อะไรติดผมน่ะเพลง เดี๋ยวริก้าหยิบออกให้นะ”
เมริกาบอกก่อนจะชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ และกระซิบที่ข้างหูเพลงดาว “แทงข้างหลังฉันล้วไม่ต้องมาพูดดี เพื่อนทรยศ”

คำว่า เพื่อนทรยศ เล่นเอาคนฟังถึงกับจุกหายใจแทบไม่ออก ในขณะเดียวกันก็ต้องปิดเขื่อนน้ำตาให้สนิทเพราะไม่อยากให้กลายเป็นเรื่องใหญ่

“ขอบใจจ๊ะ” เพลงดาวดันเสียงแผ่วๆ นั้นออกมาอย่างยากลำบาก

เมริกายกไหล่เป็นเชิงว่าไม่เป็นไรสบายมาก แล้วสาวเท้าเข้าไปฉุดแขนสตาร์
“ฉันกลับกับนายก็ได้ เพลงจะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
เธอบอกอย่างไม่แยแสแล้วก้าวเข้าไปในห้องโดยสารของรถสปอร์ตสีเหลือง โดยที่เจ้าของรถหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ ก่อนจะพารถวิ่งออกไปอย่างงงๆ ปล่อยให้เพลงดาวกับซีซั่นยืนมองตามด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก

...............................................................

เพลงดาวได้แต่ชะเง้อมองไปที่รั้วบ้านด้วยความเป็นห่วงเพื่อน นาฬิกาที่ผนังบอกเวลา 24.30 น. ถ้าทุกอย่างปกติเธอก็คงไม่ห่วงขนาดนี้ เพราะเมริกาจะโทรบอกก่อนเสมอถ้าจะกลับบ้านดึก แต่นี่ไม่ใช่ไม่โทรมาอย่างเดียวแถมปิดเครื่องด้วย

คำว่า เพื่อนทรยศ ที่เมริกากระซิบข้างหูเธอเมื่อตอนบ่ายยังดังก้องอยู่ในสมองระลอกแล้วระลอกเล่า เหมือนคลื่นที่ไม่มีวันหมดไปจากทะเล มันหนาวเหน็บถึงขั้วหัวใจ หญิงสาวได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี