พันธะมาเฟีย

“เซ็พพ์ตั้งใจเหรอคะ”
“ทำไมคิดว่าพี่ไม่ตั้งใจล่ะ ทุกท่วงท่าออกจะแจ่มชัดขนาดนั้น”
เบรียลล่าย่นคิ้วทั้งสองข้างขมวดเป็นปม หน้าแดงเรื่อให้กับประโยคกำกวมนั้น
“ไม่ได้โกรธจริงๆ ใช่ไหม ที่ผ่านมาน่ะ”
มาเฟียแห่งยุโรปใต้สั่นศีรษะรัวเร็ว
“โกรธสิ โกรธที่เด็กคนนี้พยศไม่สิ้นสุด ห้ามอะไรก็ไม่เคยฟัง แต่บทลงโทษเมื่อครู่พี่ตั้งใจนะ และพร้อม...”
ยังเอ่ยไม่จบประโยค มือบางก็ฟาดท่อนแขนกำยำเต็มแรง เบร์เซ็พพ์หัวเราะลั่นแล้วเอ่ยประโยคเรียกแก้มนิ่มให้สุกปลั่ง
“เป็นเมียพี่ยังไม่ถึงชั่วโมง ทำไมเรียนรู้เร็วเป็นบ้า”
คนถูกเรียกว่า ‘เมีย’ เบิกตาโต คาดไม่ถึงว่าจะได้ยินประโยคนี้ แปลกเหลือเกินที่หัวใจดวงเล็กๆ พองโตจนคับอก แต่เมื่อนึกถึงอารมณ์ร้อนแข็งกร้าวของเขา ดวงหน้าเล็กก็เชิดขึ้น
“ลงทัณฑ์เรียบร้อยแล้วก็กลับห้องไปสิคะ”
เอ่ยไล่ออกมาแล้วก็ต้องรีบยกมือปิดปากแทบไม่ทัน จะไม่ให้เป็นแบบนี้ได้ยังไงเล่า เมื่อดวงตาสีซิทรีนมีแววแข็งกร้าวจนน่ากลัว สาวน้อยเบรียลล่ารีบยิ้มแหยส่งให้ นาทีนี้อ้อมกอดของเบร์เซ็พพ์แน่นขึ้น ชายหนุ่มจูบซอกคอหอมกรุ่นไปฟอดใหญ่