เมียริมรั้ว

เขาคือเจ้าหนี้และจ้าวชีวิตที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้
เมื่อเธอเป็นหลานสาวศัตรูที่เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและหมายขยี้หัวใจ
เส้นด้ายเส้นเล็กๆ อย่างเธอ คงทำได้เพียงเย็บซ่อมแซมแผลใจ
แต่ไม่อาจมัดใจเขาได้ เมื่อมันบอบบางและแสนสั้นเหลือเกิน
เพียงเขากระตุกนิดเดียว ก็คงขาดสะบั้น เหมือนกับหัวใจที่แหลกสลายได้ไม่ยาก


“เราจะกลับกันกี่โมงคะ”
เธอไม่อยากกลับไปถึงบ้านดึกดื่นนัก ไม่รู้ป่านนี้ธนทัตจะอาละวาดใส่คนอื่นหรือเปล่า
“ช่วงเย็นๆ เดี๋ยวเราต้องไปหาหมอก่อน”
“ด้ายไม่ได้ป่วย” น้ำเสียงค่อนไปในทางกังวลใจ
“ก็อยากให้ป่วยสักเก้าเดือน”
สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นลึกล้ำ รอยยิ้มมุมปากกดลึกมากกว่าเก่า
สื่อได้ถึงความปรารถนาได้ดีเยี่ยม
คนฟังหน้าเจื่อนลง ช้อนตาขึ้นมองอย่างตัดพ้อ
“ปรึกษาหมอก่อนจะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลัง”
“คนใจร้าย”
ดมิสาแทบน้ำตาคลอ คงไม่มีอะไรเปลี่ยนใจซาตานได้สินะ
ถึงเวลาที่เธอและครอบครัวจะถูกเอาคืน
“คุณก็รู้ว่าถ้ามีลูก ความบาดหมางระหว่างเราจะมากขึ้น”
การไม่แยแสใส่ใจของตะวันเสมือนมีดกรีดลงกลางใจของหญิงสาว
ความทรมานไหลวนอยู่ในทรวง