ก็แค่สถานะนางบำเรอ

ก็แค่สถานะนางบำเรอ

"คุณปรัชญ์" น้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มแหบพร่า ดวงตากลมที่ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดเนื่องจากถูกปลุกให้ตื่นจากนิทราไหวสั่น
"ลุกไปทำหน้าที่เมียบำเรอของตัวเองซะ"
น้ำเสียงที่โต้กลับมาช่างเย็นเยียบ ซึ่งไม่ได้เอ่ยออกมาดังมากนัก เนื่องจากกลัวว่าใครอีกคนที่นอนเคียงข้างหญิงสาวจะตื่นขึ้นมาได้
"เป็นวันอื่นได้ไหมคะ วันนี้รันขอพัก.."
"ลืมเงื่อนไขไปแล้วหรือไง ว่าเธอมาที่นี่ในฐานะอะไร" ดวงตาของเขาวาววับเอาเรื่อง
"รันไม่เคยลืม" เธอจะลืมได้อย่างไรเล่า ในเมื่อมีชีวิตของบิดาเป็นเดิมพัน
ถึงจะรู้สึกปวดกระบอกตาไปหมดแต่หญิงสาวก็พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหล และในเมื่อชะตากรรมนี้หล่อนเป็นผู้ยอมรับมันเอง เพื่อชดใช้ในสิ่งที่เขาสูญเสีย
"งั้นก็ลุกซะ ก่อนฉันจะปลุกหนูรักแล้วบอกแกว่า ใครคือคนที่ทำให้แกต้องเสียแม่ไป"



ปล. 1 **โหลดตัวอย่างเป็นแนวทางในการตัดสินใจซื้อด้วยนะคะ**
ปล. 2 ** นิยายเรื่องนี้พระเอกใจร้าย ปากเสียมาก นะคะ ใครไม่ชอบสายนี้ผ่านได้เลยนะคร้า**
ปล.3 **อย่าลืมให้ดาวนิยายเรื่องนี้ด้วยนน๊า***