กรรมสิทธิ์เถื่อนมาเฟีย

**เคยตีพิมพ์แล้วนะคะ**

“การอาบน้ำกับเมียคงไม่มีใครกล่าวหาผมว่าเป็นจิตเพี้ยนหรือโรคจิตหรอกนะ”
อคิราห์ แม็ทธิว ใช้เวลาชั่วชีวิตสวมบทบาทของผู้หญิงผู้มีความรับผิดชอบและคู่หมั้นสาวผู้รักนวลสงวนตัว โดยไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่เพียงแค่เดือนเดียวก่อนที่เธอจะเข้าสู่ประตูวิวาห์โชคชะตากลับเล่นตลก ในคืนที่หญิงสาวย่างเท้าเข้าสู่ ‘เมืองคนบาป’ ลาสเวกัสและตื่นขึ้นบนเตียงพร้อมกับชายหนุ่มแปลกหน้าผู้หล่อเหลาผู้ชายที่มอบสัมผัสแห่งปรารถนาที่เธอไม่เคยได้เรียนรู้มาก่อนในชีวิตแต่ทุกอย่างย่อมมีค่าตอบแทนของมัน แม้แต่เธอเองก็ต้องจ่ายค่าประสบการณ์ชีวิตครั้งนี้ด้วยการ...ตั้งครรภ์!
แซ็คคารี่ ธอร์นตัน คือมหาเศรษฐีหนุ่มรูปหล่อ มาเฟียผู้คุมอาณาจักรกาสิโนอันยิ่งใหญ่ เขาคุ้นชินกับชีวิตแบบเอกซ์คลูซีฟเหนือกว่าผู้อื่น และได้ในสิ่งที่เขาต้องการเสมอแต่เมื่อเขาพบว่าหญิงสาวที่ใช้เวลาเพียงคืนเดียวร่วมกับเขาเมื่อห้าปีก่อนกลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าพร้อมกับเด็กชายซึ่งเป็นสายเลือดของเขา ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุผลใดที่ทำให้เธอหอบหิ้วบุตรชายหลบหนีไปในทันทีเขาก็จะต้องสืบให้รู้ และควานหาตัวเธอให้พบเพื่อให้หญิงสาวคนนั้นคืนกรรมสิทธิ์ความเป็นพ่อ รวมถึงให้เขาได้ทำหน้าที่ ‘สามี’ บนเตียง... ที่ที่เขาจะใช้เพื่อล่อลวงและกำราบจอมพยศ!
+++++
“คุณไม่มีสิทธิ์” คนไม่มีสิทธิ์หัวเราะเสียงต่ำน่าฟัง คนพูดโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง “คุณไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉันหรือแม็กซ์เลย ฉันขอเตือนให้คุณอยู่ห่างๆ ฉันกับลูกชาย ไม่อย่างนั้นคุณต้องได้รับความยุ่งยากอย่างแน่นอน”
“ผมรู้ว่าคุณเป็นลูกใคร” รอยยิ้มลึกลับที่ผุดตรงมุมปากของคนพูด “พ่อของคุณหรือพรรคพวกของเขาไม่สามารถที่จะกันผมให้ห่างจากคุณหรือแม็กซ์ได้”
“ฉันจะขอคำสั่งศาล ให้คุณอยู่ห่างๆ จากฉันกับลูกชาย แล้วฉันก็ทนพฤติกรรมแย่ๆ ของคุณมามากพอแล้ว” ตะโกนใส่หน้า“ฉันไม่อยากจะทำเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องยุ่งยากเพราะเห็นแก่มิสซิสธอร์นตัน แต่คุณไม่โอกาสฉันได้เลือกเลย ฉันขอให้คุณปล่อยฉันกับแม็กซ์ไปหรือไม่คุณก็ไปจากฉันกับลูกชายของฉันภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงนี้”
“ผมเห็นความยุ่งยากของเรื่องนี้แล้ว” แซ็คคารี่พูดเสียงเสียงต่ำน่าฟัง สายตาเร่าร้อนราวเปลวเพลิงทำให้เธอสั่นเทาอยู่ภายใน แต่ไม่แสดงออกให้เขาได้รู้ “ผมจะไม่ยอมถอย ถ้าคุณคิดว่าศาลหรือพ่อของคุณจะช่วยคุณได้ คุณก็คิดผิด”
“คุณกำลังขู่ฉัน”
“ไม่ ผมไม่เคยขู่ และผมจริงจังมากในเรื่องนี้”
“คุณมันคนสารเลว รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีทางสู้” ส่งเสียงฮัดฮัดอย่างแค้นใจที่ไม่สามารถกำจัดจอมบงการออกไปจากชีวิตได้
“ผมรู้ว่าคุณกำลังโกรธ แต่ผมอยากให้คุณสงบสติอารมณ์แล้วคิดทบทวนเรื่องนี้ดีๆ แล้วคุณจะรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนผิด”
อคิราห์ผิดที่ตกเป็นเหยื่อของความอิจฉาริษยาของเพื่อนสนิท เขาผิดที่ทำร้ายเธอในวันที่เธอไม่อาจที่จะช่วยเหลือตัวเองได้
“คุณพูดเรื่องบ้าอะไร”
ริมฝีปากหยักลึกบิดเป็นรอยยิ้มหยัน “คุณรู้อยู่แก่ใจ”
“…” สีหน้ารู้ทันทำให้เธอนึกอยากจะฟาดหน้าหล่อๆ สักฉาด
“สาวชุดดำในเวกัส เมื่อห้าปีก่อน” เขางึมงำบอก มือเลื่อนไปที่ตะขอกางเกงของเธอเป็นการรื้อฟื้นความทรงจำ
++++++++++
“หยุด!” สั่งเสียงสั่น ไม่เข้มแข็งอย่างเคย “คุณทำแบบนี้ทำไม”
“ผมไม่ชอบไข่ทิ้งน่ะสิ”
“แม็กซ์ไม่ได้ถูกทอดทิ้ง ฉันรักแกหมดหัวใจ และดูแลแกเป็นอย่างดี…ดีที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้”
“เงียบนะ!” แซ็คคารี่สั่ง เงยหน้าสบดวงตาสีน้ำตาลที่ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำ หัวใจเหมือนถูกบีบ แต่เขาจะไม่หยุดจนกว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ “ผมมีสิทธิ์เป็นตัน! และจะใช้สิทธิ์นั้นในการขอเลี้ยงดูแม็กซ์ ถ้าคุณไม่ยอมแต่งงานกับผม”
หญิงสาวส่ายหน้า “ไม่นะ! แม็กซ์เป็นลูกของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์แย่งลูกไปจากฉัน”
“อีกนิดเดียวผมก็เข้าไปอยู่ในตัวคุณแล้ว คุณยังจะมาถามหาสิทธิ์อีกหรือ” สายตาร้อนแรงจับจ้องร่างงามเกือบเปลือยตรงหน้า
อคิราห์กระชากผ้าห่มมาปกปิดร่างกาย…“ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ”
ปากหยักลึกบิดเบ้ ก่อนจะสำทับว่า…“แต่งสิ! ถ้าคุณไม่แต่งงานกับผม ผมจะยื่นขอสิทธิ์ขาดในการเลี้ยงดูแม็กซ์แต่เพียงผู้เดียว ถ้าคุณต่อสู้กับผมคุณก็เตรียมขึ้นศาลแบบไม่หยุดหย่อนจนกว่าคุณจะหมดตัวกับค่าทนาย”
ใบหน้าซีดเผือด น้ำตาไหลอาบแก้ม ทำให้คนมองใจอ่อนยวบ
“แม็กซ์เป็นลูกของฉัน คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”
“ไว้คุณไปบอกผู้พิพากษาเถอะ”
“คนสารเลว คุณแบล็กเมล์ฉัน”
“ผมทำได้มากกว่านี้อีก คุณน่าจะรู้นะว่าคนอย่างผมทำเรื่องสกปรกมาเยอะ ไม่อย่างนั้นคงดูแลกาสิโนไม่ได้”
แซ็คคารี่มองเธอราวกับเสือร้ายจ้องมองกวางสาวเข้ามาใกล้ รอจังหวะจะตะปบขย้ำกินเป็นอาหารอย่างไรไม่รู้
“ผมจะให้คุณตัดสินใจว่าเราจะตกลงกันเงียบๆ แบบสะอาดๆ หรือจะเปิดเผยให้คนอื่นได้รับรู้ ให้เป็นเรื่องน่าเกลียด และแพงมากๆ”
“ฉันแต่งงานกับคุณไม่ได้” อคิราห์ขยับลุกคลานเข่าเข้าไปหาจับแขนกำยำเขย่า กะพริบตาปริบๆ อ้อนวอนขอร้อง “ฉันไม่อยากแต่งงาน”
“แย่หน่อยนะ เพราะผมเป็นคนคุมเกม และคุณก็รู้ดี”