ไฟรักเพลิงพิศวาส (ฉบับUN CUT)

** ไฟรักเพลิงพิศวาส เคยตีพิมพ์เมื่อปี 2555 ค่ะ **
โรมัน แมคเลน มหาเศรษฐีหนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกัน เดินทางมาเมืองไทยเพื่อลงทุนทำธุรกิจ แต่พอได้ประสบพบพักตร์กับ พิชญ์ชาภัทร นางแบบสาวสวยนัยน์ตาคมซึ้ง เขาก็นึกอยาก ‘ได้’ จึงได้ยื่น ‘ข้อเสนอแบบเอกซ์คลูซีฟ’ เหนือกว่าผู้อื่นให้ เพื่อที่เขาจะได้เธอไว้อบอุ่นเตียงนอนตลอดทั้งสุดสัปดาห์อย่างสุดสวิง...

พิชญ์ชาภัทร นางแบบสาวสวย ไฮไซ ต้องปรี๊ดแตกเมื่อได้รับข้อเสนอที่แสนจะดูถูกจาก โรมัน มหาเศรษฐีรูปหล่อจอมโอหัง เธอโยนข้อเสนอคืนใส่หน้าของเขา แล้วด่าแบบไม่ไว้หน้า แถมยังสาปส่งขอให้ชาตินี้อย่าได้เจอะได้เจอผู้ชายแบบเขาอีก…คนอย่างเธอแม้จะไม่ได้รวยล้นฟ้า แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะขายศักดิ์ศรีและยอมเป็น ‘นางบำเรอ’ ของเขาแน่

แต่ทุกอย่างย่อมมีค่าตอบแทนของมัน แม้แต่เธอเองก็ต้องจ่ายค่าประสบการณ์ชีวิตครั้งนี้ด้วยการ... ตั้งครรภ์!
++++++++++
“คุณนี่มันชั่วช้าสามานย์ เชี่ยวชาญแต่เรื่องชั่ว…” พิชญ์ชาภัทรด่ารัวปานปืนกล
ริมฝีปากหยักลึกแสยะยิ้ม “ขอบคุณ”
“ถ้าใครมาทำแบบนี้กับแม่ พี่สาวหรือน้องสาวของคุณ คุณจะทำยังไง” เธอถาม และโรมันสวนกลับด้วยน้ำเสียงที่ดุดันพอกัน
“ผมก็จะฆ่ามัน”
“เห็นไหมขนาดคุณยังไม่ชอบเลย การกระทำป่าเถื่อนแบบนี้มันละเมิดสิทธิส่วนบุคคล ผิดกฎหมาย ผิดศีลธรรม ผิด….” พยายามชี้แจ้ง เกลี้ยกล่อมให้เขาปล่อยเธอไป
“ผมรู้ว่ามันผิด แต่อยาก ‘ได้’ คุณ”
โอ๊ย! ทำไมถึงได้ดื้อด้านแบบนี้นะ
“โอ๊ะ! ไม่เอา ไม่อยากได้”
“อ๋อ ‘เอา’ สิ!” คนจะ ‘เอา’ ให้ได้ตักอาหารใส่จานเธอ
เชลยสาวหน้าบึ้ง “ฉันไม่มีอารมณ์”
“เดี๋ยวผมจะทำให้คุณมีอารมณ์เอง”
คิ้วเรียวเลิกขึ้น “มั่นใจในตัวเองจริงนะ”
“ผมสามารถทำตัวมีเสน่ห์ได้ถ้าต้องการ”
“เชอะ!” เชิดปากขึ้นในอากาศ ทำให้คนมองมันเขี้ยว นึกอยากจะจูบปากนุ่มอีกสักหลายๆ ที
“ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนั้นใส่ผมเลย คุณก็ร้ายกาจใช่ย่อย ปฏิเสธผม โยนข้อเสนอของผมใส่หน้าผมอีก” สาธยายสิ่งที่นางแบบสาวทำ
เชอะ! แค่นั้นมันยังน้อยไป กับตัวลามกมันต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน! เพราะเขาร้ายกาจกว่าเธอเป็นร้อยเป็นพันเท่า
++++++++++++++
“คุณเลิกยุ่งกับฉันสักทีจะได้ไหม” พิชญ์ชาภัทรรู้สึกเหนื่อยล้า ไม่มีแรงจะสู้รบปบมืออะไรกับเขาทั้งสิ้น โรมันได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้ว ทำไมยังมายุ่งวุ่นวายกับเธออีก ตามที่คิด…เขาน่าจะจับเธอยัดใส่เครื่องบิน แล้วเอาไปทิ้งไว้ที่ประเทศไทยมากกว่าที่จะมาตะโกนโหวกเหวกโวยวายใส่แบบนี้
โรมันเปิดประตูห้องเข้ามา ยืนจังก้า พร้อมกับพูดเย้าเสียงนุ่มว่า “ไม่ให้ยุ่งกับ ‘เมีย’ แล้วจะให้ไปยุ่งกับใครจ๊ะ”
เกลียด! ยิ่งบอกไม่ชอบให้พูดผัวเมีย โรมันก็ยิ่งพูดสนุกปาก
เธอมองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน “คุณได้ทุกอย่างไปแล้ว…ยังต้องการอะไรอีก ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณแล้ว” บอกด้วยความอัดอั้นตันใจ
“ก็ตัวคุณไงที่ผมอยากได้ แล้วอย่าลืมว่าคุณเป็นเมียผม…เมียมีหน้าที่บริการผัวทุกที่ ทุกเวลาที่ผัวต้องการ”
คนฟังกรีดร้องคว้าหมอนหนุนมาขว้างใส่คนใจร้าย พูดอะไรไม่เคยนึกถึงใจกันบ้างเลย
โรมันเกลียดความไม่เข้าใจระหว่างกัน แต่ยิ่งเอาใจพิชญ์ชาภัทรยิ่งพยศจัด…ถ้าไม่เห็นว่าป่วยไข้อยู่จะจับปล้ำทำเมียอีกสักยกสองยกเป็นการสั่งสอน
ต่อให้สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้…เขาก็ยังจะทำในสิ่งที่ทำลงไป และการได้เป็นคนแรกของพิชญ์ชาภัทร…ทำให้เขาตัวพองด้วยความภูมิใจ และต้องการให้พิชญ์ชาภัทรเป็นของเขาในทุกๆ ทาง แต่ผู้หญิงหัวดื้อไม่ยอมฟัง
“ฉันไม่ใช่เมียคุณ…คุณไม่ใช่ผัวฉัน เพราะฉันไม่ยอมรับ” พิชญ์ชาภัทรตอบโต้อย่างเผ็ดร้อน
โรมันก้าวยาวๆ ตรงไปที่เตียงกระชากร่างบางขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตาของเขา
“พูดแบบนี้คงอยากโดนอึ๊บ”
คนจะถูกอึ๊บตาโต “หยาบคาย”
“หยาบคายก็ผัวคุณแหละ”