ปิดบัญชีรักมาเฟีย

“ไม่ใช่โจร…แต่บุกเข้ามาจี้เจ้าของบ้านยามค่ำคืนเนี่ยนะ เหอะ!”
ม่านฟ้าพึมพำเบาๆ อย่างไม่พอใจ ก่อนสัมผัสได้ว่ามีอะไรเปียกๆ อยู่ด้านหลังบนไหล่ด้านขวา มือเล็กยกขึ้นมาแตะตรงหัวไหล่ด้านขวา ก่อนจะเอามาดูเธอก็พบว่ามันเป็นเลือด
“เลือด…นี่คุณโดนยิงมาเหรอ?”
“ใช่!”
คนถูกยิงตอบเสียงแข็ง มองเจ้าของบ้านสาวอย่างไม่ชอบใจนัก ทั้งที่เขาเอาปืนจ่อขมับของเธออยู่แท้ๆ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับถามโน่นถามนี่จนน่าโมโห นี่เจ้าหล่อนรู้หรือเปล่าว่าตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน
“ไหนว่าไม่ใช่โจรไง”
ม่านฟ้าถามเสียงสั่น รู้สึกกลัวชายแปลกหน้าคนนี้จับใจ ตอนที่เขาบอกว่าไม่ใช่โจร เธอก็โล่งใจขึ้นมาหน่อย แต่พอรู้ว่าเขาโดนยิง ความกลัวก็แล่นพล่านอยู่ในใจ เพราะถ้าเขาไม่ใช่โจรแล้วทำไมถึงถูกยิง
“ฉันไม่ใช่โจร และตอนนี้เธอต้องทำแผลให้ฉัน”
“แล้วทำไมฉันต้องทำแผลให้คุณด้วย”
“ถ้าเธอยังพูดมาก ฉันยิงเธอทิ้งแน่”
“จะขอความช่วยเหลือคนอื่น เค้าขอกันแบบนี้หรือไง”
“บ้าเฮ้ย!”
ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างเหลืออดกับนิสัยของสาวไทยคนนี้ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหน ปากจัดเท่าผู้หญิงคนนี้เลย