เยื่อใย

เธอถูกเลี้ยงมาเพื่อเป็นของเขา แต่เขากลับไม่ใช่ของใคร
“ไม่ต้องหวงตัวกับฉัน แค่ฉันคนเดียว”

เขา... คุณใหญ่ ธนาธิป นักธุรกิจหนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่มีสาวควงแขนแต่ไม่ใช่แฟนสักคน
เธอ... หนูนิด ขนิษฐา เด็กกำพร้าที่แม่ของเขาเมตตารับเลี้ยงไว้เป็นลูกสาวบุญธรรม
เขาอายุมากกว่าเธอถึงสิบหกปี
เขา... เย็นชา เจ้าเล่ห์ เอาแต่ใจ และไม่เคยรักใครสักคน
เธอ... อ่อนหวาน ไร้เดียงสา ขี้เกรงใจ และรักเขาเพียงคนเดียว
............................

“เธอยังเป็นนักศึกษานะหนูนิด ยังไม่ต้องคิดเรื่องแต่งงาน ตั้งใจเรียนให้จบก่อนเข้าใจไหม” หลังจากพากันเงียบไปครู่หนึ่งธนาธิปก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ค่ะ แล้วคุณใหญ่ล่ะคะ จะแต่งงานไหม”
ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอหลุดคำถามนั้นออกไป แล้วก็ต้องตกใจตัวเองทันทีที่ถามจบ แต่ดูเหมือนธนาธิปจะไม่คิดอะไร เพราะเขาหันมาตอบหน้าตาเฉย
“ฉันสัญญากับแม่ไว้แล้ว เธอก็ได้ยิน”
“ค่ะ อีกสี่ปี” ขนิษฐาพึมพำเสียงแผ่ว
“อาจจะเร็วกว่านั้น ถ้ามีคนแต่งด้วย”
“ใครคะ” อาการใจหายทำให้เผลอถามออกไปเสียงแข็ง
“อะไร” ธนาธิปเริ่มขมวดคิ้วเมื่อถูกซักด้วยน้ำเสียงแบบนั้น ขนิษฐาก็ไม่นึกว่าเธอจะกล้า แต่ไหนๆ ก็พลาดไปแล้วจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีถามต่อ
“คุณใหญ่จะแต่งงานกับใครคะ”
“ถามทำไม” ครั้งนี้ชัดเจนว่าไม่พอใจ
“หนูนิดขอโทษค่ะ”
จำไว้ขนิษฐา เธอไม่มีสิทธิ์ถาม ไม่มีสิทธิ์อยากรู้เรื่องส่วนตัวของเขา ไม่มีสิทธิ์อะไรเลยสักอย่างในตัวของผู้ชายที่มีสิทธิ์เหนือเธอทุกอย่าง