พยัคฆ์คาบแมว

ป่าเขาเพลินไพรนั้นผิดปกติ ผิดปกติทุกอย่าง ตั้งแต่ต้นไม้ ใบหญ้า สัตว์ป่า หรือแม้กระทั่งนักท่องเที่ยว...

โนเอลคือพนักงานคนใหม่ เพียงเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงสามวัน เขาก็รู้ว่าทุกคนนั้นหวาดกลัวการเข้าใกล้กรงเสือโคร่ง

พวกมันก็แค่เสือโคร่งธรรมดา ยามเช้ามันมักจะเล่นลูกบอลอันใหญ่ บางครั้งก็ว่ายน้ำเล่น ดูเป็นเสือเชื่องๆ

"ไม่หรอกโนเอล ที่นายเห็นก็แค่ภาพที่เขาอยากให้เห็น นายเคยเห็นตัวสีเทาที่นอนอยู่ด้านในไหม ตัวที่ใหญ่ที่สุด"

"ไม่เคย..."

"...ก็จริง ถ้านายเคยเห็น... คงไม่กล้าพูดคำว่าเสือเชื่องๆออกมา"

มันใจดีแค่กับเสือด้วยกันเท่านั้น มนุษย์อย่างพวกเรามันเกลียดที่สุด



.

.

.



"เจ้าลูกแมวตัวกระจ้อย มาทำอะไรที่ป่าแห่งนี้"

"มันอันตรายนะ"

"สัญชาตญาณพังไปหมดแล้วหรืออย่างไร?"