สามีที่ร้าย(รัก) [Blue Valentine's]

“คุณกล้าดียังไง ถึงขัดคำสั่งผมต่อหน้าคนอื่น”

“ฉันจะทำอีก ถ้าคุณคิดจะหยามฉัน ด้วยการเอาผู้หญิงคนนั้นมายุ่งในห้องนี้”

“ผมจะทำอะไรก็เป็นสิทธิ์ของผม”

“งั้นการที่ฉันไม่ยอมทำตามคำของคุณ ก็ช่วยคิดว่ามันเป็นสิทธิ์ของฉันด้วย เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณล้ำเส้นมากเกินไป ฉันก็จะจัดการตามวิธีของฉัน เข้าใจตรงกันนะ”

“ร้ายนักนะตัวแค่นี้! มานี่เลย!!!”

“ปล่อยฉันนะ!!!!”

“ไม่ปล่อย! ปากดีแบบนี้สงสัยผมคงต้องจัดหนักแล้วมั้ง เอาสักกี่ครั้งดีล่ะ ถึงจะคุ้มค่าเงินสองแสนห้าที่ผมเพิ่งโอนให้ แล้วไหนจะที่ไปเสียมารยาทกับแขกผมอีก”

“แขกเหรอ ฉันไม่เคยเห็นแขกคนไหนใส่บิกินีแล้วนั่งเบียดเจ้าของบ้านที่มีเมียนั่งอยู่ทนโท่ขนาดนั้น”

“คุณหึงหรือไง”

“ทำไมฉันต้องหึงด้วย ในเมื่อฉันกับคุณจะหย่ากันอยู่แล้ว อยากทำอะไรกับใครก็เชิญเลย ไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับฉัน”

“ไม่ต้องไล่ บอกแล้วไงถึงเวลาผมไปเอง แต่ตอนนี้ผมต้องเอาคืน!”

ร่างเล็กๆ ถูกเขารวบขึ้นไปพาดบนบ่าได้อย่างง่ายดาย แล้วเดินออกไป

“ปล่อยฉันสิไอ้คนบ้า! คนทุเรศ!!”

คนห้อยหัวไปหาพื้นก็ทั้งดิ้น ทั้งร้อง สองกำปั้นก็ทุบหลังเขาไม่ยั้ง

“โอ๊ย!!!”

พอถูกเขาจับโยนลงไปหาเตียงก็ถึงกับจุก แต่ก็พยายามลุกขึ้นเพื่อหมายจะพาตัวหนีจากห้องให้จบๆ ไป แต่กลับทำอย่างใจอยากไม่ได้ เพราะตัวใหญ่ๆ ของเขาโถมลงไปหา

“ไม่นะ อะ...”

ปากบางกำลังจะร้องด่า ก็ถูกฉกลงไปบดขยี้อย่างรุนแรง เสื้อที่เกือบจะไม่ได้คลุมเรือนกายไว้นั้น ก็ถูกเขากระตุกปมออก ดึงรวดเดียวก็ลงไปกองอยู่กับพื้นเรียบร้อยแล้ว จากนั้นบทรักอันดุดัน ก็ถูกมอบให้คนใต้ร่างที่รู้ว่าดิ้นรนไปก็เท่านั้น เลยได้แต่นอนแน่นิ่งปล่อยให้เขาทำอะไรได้ตามแต่ใจปรารถนา