กำราบรักเด็กดื้อ

“ที่ไม่อยากกลับเพราะจะได้เต้นอ่อยไอ้ผู้ชายพวกนั้นเหรอ” ฏีรดาอารมณ์เริ่มไม่เย็นเพราะเขมิกายังดื้อ บวกกับความหึงเลยทำให้ฟิวส์ขาด
“ถ้าใช่แล้วจะทำไมเหรอ” ยัยเด็กดื้อทำท่าอวดดี เชิดหน้า กอดอก ทำอย่างกับตนเองนั้นถือไพ่เหนือกว่า
“ก็ไม่ทำไมหรอก แต่พี่จะทำให้พวกมันรู้ว่าหนูเขมเป็นเมียพี่!” ฏีรดากระชากร่างนุ่มเข้าหา บดขยี้ริมฝีปากอย่างจาบจ้วง ไม่เคยคิดจะใช้วิธีนี้กับเขมิกาต่อหน้าฝูงชน แต่ในเมื่อเด็กดื้อจอมอวดดีท้าทาย เธอจึงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด
“อ๊ะ!” เขมิกาผลักฏีรดาออกแรง ๆ
“บ้าหรือเปล่าเนี่ย!” หล่อนเหวลั่น มองไปรอบตัวซึ่งผู้คนกำลังมองอย่างสนใจ ผู้ชายกลุ่มนั้นยักไหล่ให้เขมิกาและเดินไปอีกทาง ทำนองไม่สนใจเรื่องของผัวเมีย
“ก็นึกว่าหนูเขมลืมรสจูบ รสรักของพี่ไปแล้ว พี่ก็เลยต้องย้ำให้ชัดว่าสถานะของเราเป็นอะไรกัน”
“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ”
“เรื่องเมื่อคืนมันยังไม่พอเหรอ แสดงว่าหนูเขมต้องการให้มีคืนที่สองสินะ” ใบหน้าเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น