หน้าที่ของนางบำเรอ (อัคเรศ-น้ำตาล)

ตลอดเวลา อัคเรศ หรือคุณกลาง คิดเสมอว่า น้ำตาล ลูกสาวของแม่บ้าน เป็นเพียงแค่นางบำเรอชั่วคราว ที่อีกไม่นานก็จะเบื่อและสลัดทิ้งไป

แต่เมื่อวันหนึ่ง เจ้าหล่อนเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหา และบอกว่าต้องการยุติความสัมพันธ์ทุกอย่างลง หัวใจของเขามันถึงได้เจ็บปวดนักนะ

แถมยังต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้น้ำตาลกลับมาอยู่ในอ้อมแขนเหมือนเดิม



“ตาล... อยากหยุดความสัมพันธ์ของเราค่ะ”

“หาคนเลี้ยงใหม่ได้แล้วหรือ”

น้ำเสียงเย้ยหยัน และแววตาดูแคลนของอัคเรศทำให้น้ำตาลน้ำตาซึม

“ตาล... ไม่เคยต้องการให้ใครมาเลี้ยงหรอกค่ะ”

“แต่เธอก็เดินเข้ามาหาฉันด้วยตัวของเธอเอง อย่าลืมสิ”

“คุณกลางก็รู้แล้วนี่คะว่าตาลทำแบบนั้นทำไม”

“งั้นก็แสดงว่าฉันหมดประโยชน์แล้ว?”

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ตาลก็แค่... ไม่อยากทำเรื่องแบบนี้อีก ตาลไม่อยากถลำลึกมากไปกว่านี้ คุณกลางเข้าใจตาลนะคะ”

เขาหัวเราะเยาะออกมา ก่อนจะขยุ้มสองแขนของหล่อนเอาไว้ พร้อมกับบีบแรงๆ
หล่อนเจ็บไปทั้งแขน แต่ก็ต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้

“จะเอาตัวเองไปใส่ตะกร้าล้างน้ำ แล้วก็ไปคบหากับไอ้หน้าจืดนั่นสินะ ฉันพูดถูกไหมล่ะ”

“ตาล... ไม่ได้จะทำแบบนั้นหรอกค่ะ”

หล่อนพยายามจะพูดกับเขาด้วยเหตุผล แต่อัคเรศดูเกรี้ยวกราด และพยายามหาเรื่องไม่หยุด

“แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าเธออยากจะจบ ฉันก็ยินดี เพราะฉันเองก็ไม่เคยคิดจะจริงจังอะไรกับผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลกเงินอย่างเธออยู่แล้ว”