ข้านี่แหละพระชายาท่านอ๋องสาม!(เล่ม2) 4เล่มจบ

ได้ชีวิตใหม่แบบไม่ทันตั้งตัวและเตรียมใจกลับถูกบุรุษหุ่นแซ่บวางยาปลุกกำหนัดปลุกปล้ำกลืนนางลงท้อง...
... บิดามันเถิด!,,,
ในเมื่อตัวก็เปลืองไปแล้วเช่นนั้นนางจะยอมขาดทุนเป็ณคุณนายสามผู้แซ่บจี๊ดพริกหมื่นไร่ก็มิอาจเทียบชั้น
...หืม...
(เค็มจนทะเลเรียกยายมิใช่หรือ?)
เฉินอิงลั่วน๊านดีมาล้วนต้องดีกลับเปย์มานางล้วนเอาใจทว่าคิดแย่งแท่นผลิตตั๋วเงินเมื่อใด...
มาแลกหมัดกัน!
....................................

“หลีกไป! ข้าจะพบคุณชายสาม”

น้ำเสียงเอาแต่ใจดังบาดแก้วหูของเฉินอิงลั่วซึ่งกำลังถูกอ้อมกอดอบอุ่นของสามีประคองเอาไว้กายสมส่วนขยับเด้งออกอย่างว่องไว

“หยาง…หรง…เหยา…”

คุณชายสามให้ปวดศีรษะจี๊ดโดยทันใดเพียงอยากกอดภรรยาให้นานสักหน่อยไยจึงมีนางมารมาขวางกันรวดเร็วนัก!

"ลั่วเอ๋อร์ท่านพี่อธิบายได้..."

ต่อให้เขามีวรยุทธ์ต้านทานกำลังของสตรีผู้หนึ่งซึ่งไร้วรยุทธ์มิได้เดือดร้อนทว่าเขาก็มิอยากให้นางต้องคิดมาก

"ห้ารอยตำลึง"

มือเล็กยื่นมาตรงหน้าพร้อมนิ้วเรียวกระดิกทำเอาหยางหรงเหยาอึ้ง

"อันใดคือห้าร้อยตำลึงคุณนายสาม? "

เกือบคิดว่านางมิได้หน้าเลือดแล้วทีเดียวหากแต่ห้าร้อยตำลึงเช่นไรหยางหรงเหยาล้วนมิเข้าใจว่าตนเองไยต้องจ่ายให้ภรรยา

"ก็...ห้าร้อยตำลึงเป็นค่าตกใจกับเสียงแหลมๆ ด้านนอกนั้นอืม...งั้นอีกห้าร้อยตำลึงลั่วเอ๋อร์จะจัดการหมดจดให้ท่านพี่เองเพียงจ่ายมาเท่านั้นท่านพี่ไปนั่งรอดูชมคุณนายสามถลกหนังคนได้เลย"

กล่าวจบคิ้วใบหลิวก็ยกขึ้นสามครั้ง

"หลบข้าเดี๋ยวนี้นะเจ้าขี้ข้า"

สตรีผู้นี้นับว่าหน้าหนามิธรรมดาจริงแท้ แต่ดูจากสีหน้าและแววตาของสามีเฉินอิงลั่วล้วนแจ้งใจว่าเขามิชมชอบนางอย่างแน่นอน ถึงกับใช้กำลังคนของตนฝ่าคนคุ้มกันยังด้านหน้าเขามาเช่นไรอำนาจนางย่อมต้องมิธรรมดา

...ดี! ...

ตบคนมิธรรมดาดูสักครั้งนับว่าเกิดใหม่ยังชาตินี้มิเสียเปล่า

"หนึ่งพันตำลึงข้าจะใจดีให้ท่านติดไว้ก่อน"

เมื่อเหตุการณ์คับขันสตรีผู้มากับหน้าอกหน้าใจล้นกระแทกตามาตั้งแต่หน้าประตูเรือนประชิดแล้วเฉินอิงลั่วจึงต้องรักษา "ตัวผลิตเงินผลิตทอง"ของตนเองเอาไว้ก่อน

"ท่านพี่นั่งตรงนี้เป็นเด็กดี...ที่เหลือยกให้คุณนายสามจัดการเถิด"

เฉินอิงลั่วจับจูงสามีไปกดกายสูงสง่านั้นลงยังเก้าอี้รับแขกที่ต่อให้นางลงมือหนักหนาเพียงใดข้าวของทุกอย่างกลับมิเคยขยับเสียหาย จากนั้นนางก็ก้มลงไปกระซิบความนั้นยังข้างใบหูของหยางหรงเหยาที่คล้ายจะยังมึนงงต่อความเปลี่ยนไปโดยทันใดของคุณนายสาม

"กรี๊ด..."

ซึ่งยามที่จางฟางหรูนางผลักจนติงเค่อที่แสนจะชิงชังสตรีชั่วช้าผู้นี้จำต้องถอยหลบแล้วก้าวเท้าพ้นเข้าประตูเรือนมาภาพที่คล้ายมีหนุ่มน้อยผู้หนึ่งก้มลงกดจุมพิตยังริมฝีปากสีสดของหยางหรงเหยาบุรุษที่นางยังปักใจมั่นคงสติอันพึงมีก็พลันขาดสะบั้น

... เพี๊ยะ! ...

“หยุดนะฟางหรู!”

...โครม! ...