สุดขอบฟ้ามีตะวัน

วันวิสาข์ได้มาเจอกับนายสัตวแพทย์พนิต ที่ฟาร์มที่เธอทำงานอยู่ เขาจะใช่ คนที่ฟ้าส่งมาให้เธอหรือเปล่า แต่สำหรับวันวิสาข์แล้ว เธอกลับเชื่อว่า พนิตคือพรหมลิขิต เธอกับเขากำลังสานต่อความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้แก่กัน แต่ทว่ากลับมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับคนทั้งคู่ จากใครบางคนที่ไม่เคยหวังดีกับพนิต หนทางแห่งรักนี้ ไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ

++++++++++++
“มีนไม่หิวข้าวเหรอ ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว เมื่อกี้ยังบอกให้พี่พาไปกินข้าวอยู่เลย”

“เอิ่ม มีนก็กำลังมโนว่าแฟนกำลังจะพาไปกินข้าว”
วันวิสาข์คิดในใจ ‘อายก็อายโว้ย แต่อยากหยอด อ่อยได้ก็ต้องรีบอ่อย ผู้งานดีขนาดนี้ไม่ได้หลงมาให้พานั่งรถด้วยบ่อยๆ’

“หืม แฟนมโนแค่นั้นเหรอ ลองเป็นแฟนกันจริงๆ ไหมล่ะ” วันวิสาข์หันขวับไปมองหน้าคนขับทันที
'อื้อหือ แม่เจ้าโว้ย คนแก่ก็รับมุกแฮะ หยอดมาหยอดกลับไม่โกง คิคิ'

“อุ๊ย มีนไม่กล้าหรอกค่า แต่ถ้าพี่อยากลอง มีนก็พร้อมจะเอา”
พูดแล้วก็อายม้วนหน้าแดง แทบจะมุดกระจกรถหนีเมื่อคิดว่าโดนชายหนุ่มขอเป็นแฟน

“เอาเลยเหรอ” พนิตหยอดกลับมาเสียงนุ่ม ใบหน้าอมยิ้มน้อย ๆ ของเขา ทำให้วันวิสาข์ไปต่อไม่เป็นเพราะความเขิน
++++++++++++++

*ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนค่ะ ไรท์ลงตัวอย่างไว้เกือบครึ่งเรื่องค่ะ