สองเราร้าวรัก

"วัฒน์อยู่ไหนคะ ทำไมรับสายพิณช้า"
พิณนาราถามเสียงสั่นทั้งๆที่หล่อนกำลังยืนมองเขาอยู่จากมุมมืดมุมหนึ่ง หล่อนแค่อยากจะรู้ว่าเขาจะตอบหล่อนว่ายังไง
"พอดีรถติดน่ะ อาจจะถึงช้าหน่อย ผมไม่อยากคุยโทรศัพท์ตอนขับรถคุณก็รู้"
"เหรอคะ"
หล่อนถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่น ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
"พิณคุณเป็นอะไรหรือเปล่า คุณ…"
ไม่ทันที่ศิวัฒน์ได้ถามต่อภรรยาก็กดตัดสายไป
"พิณ!"

"บอสคะ กวางขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม"
เกวลินที่นิ่งเงียบพูดขึ้น ใช่ตอนนี้หล่อนเห็นพิณนาราแล้ว
"อืม ได้สิ"
ศิวัฒน์ที่กำลังจะเปิดประตูฝั่งคนขับหยุดการกระทำนั้นก่อนจะหันมาทางสาวเจ้า
"บอสไม่ต้องมารับผิดชอบกวางแล้วนะคะ ลูกคนเดียวกวางเลี้ยงเองได้ค่ะ กวางไม่อยากให้ใครมานินทาว่ากวางเป็นเมียน้อยคนอื่น"
"ทำไมคิดแบบนั้น หรือใครมาว่าคุณ"
"ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ"
หล่อนว่าพร้อมกับหลุบสายตามองต่ำลงเหมือนคนปกปิดความผิดทำให้ศิวัฒน์ยิ่งเข้าใจว่าหล่อนต้องโดนใครว่ามาแน่นอน
"ใครว่าคุณบอกผมสิ ผมจะไล่มันออก"
"คุณส้มโอค่ะ คนของคุณพิณ"
ชื่อนั้นทำให้ทั้งร่างกายเขาชาวาบ พิณนารารู้เรื่องนี้แล้วงั้นเหรอ
"ตอแหลเก่งสมกับตำแหน่งเมียน้อยจริงๆ"
"พิณ…"
น้ำเสียงที่คุ้นหูนั้นทำให้ใจเขากระตุกวูบ
"อยากรู้จริงๆว่าหน้าจะหนาสมตำแหน่งหรือเปล่า"
เจ้าหล่อนว่าพร้อมกับเข้าไปกระชากผมของอีกฝ่ายก่อนจะฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าสาวเจ้าอย่างจัง
"เพียะ! "
"โอ๊ย…"
"ชอบนักใช่ไหม ผัวคนอื่นน่ะ"
มือเรียวกำผมหญิงสาวตรงหน้าแน่น
"พิณพอได้แล้ว! "
ศิวัฒน์รีบเข้าไปห้ามปรามภรรยา
"ฮึก…ช่วยกวางด้วยค่ะบอส กวางกลัว"
"ทีแบบนี้มาร้องห่มร้องไห้ ทำไมตอนแบไม่ใช้สมองกลวงของแกคิดบ้างล่ะ"
ยิ่งเห็นสามีเข้าข้างมันเพลิงโทสะในใจสาวเจ้ายิ่งลุกโชนขึ้น สาวเจ้าพุ่งเข้าไปหมายจะทำร้ายคนที่หลบอยู่ข้างหลังสามี
"พิณ! ผมบอกให้พอได้แล้ว"
"บอกให้พอไงวะ! "
ร่างบางทั้งสองที่ล้มคะมำลงไปนั้นทำให้ศิวัฒน์ชะงักนิ่ง
"พ…พิณ.. "
"อ…โอ๊ย.. กวางปวดท้องค่ะบอส"
เกวลินที่ล้มลงโดยไม่ทันตั้งตัวนั้นทำให้ก้นกระแทกพื้นอย่างจัง
ศิวัฒน์ที่กำลังจ้องภรรยาอยู่นั้นรีบหันไปทางต้นเสียงก่อนจะพบว่าเรียวขางามของสาวเจ้านั้นมีเลือดสีแดงสดไหลลงมา
ศิวัฒน์เห็นดังนั้นจึงรีบช้อนร่างบางขึ้นรถ
"กลับไปคุยกันที่บ้าน"
เขาบอกเพียงเท่านั้นก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง พิณนารามองภาพตรงหน้าพร้อมกับกำมือเข้าหากันแน่น ก่อนที่หยดน้ำตาจะไหลลงมาอาบแก้มนวลทั้งสองข้าง