อหังการปล้นรัก

“ฉันจะเก็บเงินคุณ”
“พูดบ้าอะไรของเธอ”
“หนึ่งแสนบาทไทยต่อหนึ่งครั้ง ถ้าไม่อยากเสียเงิน คุณก็ไม่ควรแตะต้องฉันอีก”
“ลืมไปหรือเปล่าว่าเราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว” บอกตามตรงว่าเขานึกขำกับความพยายามของเธอ “แต่เอาเถอะ ถ้าเธอร้อนเงินขนาดนั้น ฉันยอมควักเศษเงินให้ก็ได้”
รสาเม้มปากเข้าหากันแน่น ไม่คิดว่าฮาเดสจะบ้าทำตามในสิ่งที่เธอพูดออกไป
“เธอก็น่าจะรู้ว่าครั้งเดียวสำหรับฉันมันไม่พอ ลองเสนอราคาเหมาทั้งคืนมาสิ ยิ่งถ้าเธอเป็นคนออกแรงบ้าง ฉันอาจจะเพิ่มทิปให้ก็ได้”
“คนสารเลว!”
“เธอเสนอ ฉันเป็นฝ่ายสนองก็เท่านั้นเอง” ฮาเดสเขยิบเข้าหาพลางใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไล้วงหน้างามไปมา “ลองทำตัวดีๆ บางทีฉันอาจจะยอมใจอ่อนขึ้นมาบ้างก็ได้”
“คนอย่างคุณฉันควรทำตัวดีๆ ด้วยหรือไง คุณเป็นคนลากฉันเข้ามาในเรื่องบ้าๆ นี่!”
“ถ้าจำไม่ผิด คืนนั้นเธอเองก็ตั้งใจจะตอบตกลงไม่ใช่หรือไง เธอจะแต่งงานกับมัน!” ยิ่งพูดเขายิ่งหงุดหงิด แค่คิดว่าเดนนิสมีโอกาสได้ทำอะไรๆ เหมือนอย่างที่เขาทำก็แทบคลั่ง
เขาไม่ใช่คนหวงของกับญาติตัวเอง แต่กับรสา...
“เผื่อคุณจะลืม ฉันกับเดนนิสเรารักกัน หากฉันจะตอบตกลงที่จะแต่งงานกับเขา แล้วมันผิดตรงไหน”
“ผิด!” ฮาเดสตวาดลั่น “เพราะเธอคือน้องสาวของไอ้รเมศ!”
สมองของรสาพร่าเบลอไปหมด ที่เธอโดนกระทำแบบนี้ เพราะผิดที่เกิดมาเป็นน้องสาวของรเมศ ผิดที่พี่ชายตัวเองดันไปมีความสัมพันธ์กับมารดาของเขาโดยที่เธอไม่รู้เรื่อง ผิดที่คบหาอยู่กับเดนนิสน้องชายของเขาเอง
ฮาเดสล่ะ... สิ่งที่เขาทำอยู่นั้นเรียกว่าถูกแล้วเหรอ
“ปล่อย” รสาเปล่งเสียงแผ่วเบา ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าแผ่นหลังของตัวเองจมลงบนฟูกที่นอนตั้งแต่ตอนไหน แต่ตอนนี้ริมฝีปากร้อนผ่าวของคนใจดำกำลังรุกรานเธออย่างหนักหน่วง
“คืนนี้ฉันเหมาจ่าย จะโอนเข้าบัญชีของเธอพรุ่งนี้เช้า พอใจหรือยัง!”
นาทีนี้ฮาเดสไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่หิวโหย การกระทำของเขากัดกินหัวใจเธอไปทีละนิด รสาปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ เมื่อไม่มีพละกำลังที่จะต้านทานคนใจร้ายอย่างเขาได้
แต่พรุ่งนี้เธอจะกลับมาเป็นรสาคนเดิม...