ยอมเป็นเจ้าสาวของผมซะดีๆ

วิคกี้ นางแบบสาว ผู้รักสงบ กำลังจะทิ้งทวนอาชีพและออกไปทำตามความฝัน ซึ่งก็คือ เกษตรกร ทำให้ดอม หรือ โดมินิค นายแบบสุดหล่อจอมเจ้าชู้ ผู้ซึ่งตกหลุมรักเธอต้องใช้ความพยายามอย่างหนักในการตามติดเพื่อพิชิตใจเธอ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกลตามสไตล์ของเขา!
แม้ความรักไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อความเจ้าชู้ในอดีตของเขาตามมาก่อกวนความรักของคนทั้งคู่ แต่โดมินิคไม่มีวันยอมแพ้ เขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอมาเป็น ‘เจ้าสาว’ ของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ!
มาร่วมเอาใจช่วยให้พระเอกนางเอกของเราเอาชนะอุปสรรคแห่งรักไปด้วยกันนะคะ

ใจบัว

-ตัวอย่างบางบทตอนในเล่ม-

โดมินิคอดใจไม่ไหวอีกต่อไป ฉวยโอกาสล็อกเรียวหน้างามมาบดจูบ ลิ้นร้อนๆ ไล้เลียริมฝีปากนุ่มละมุนที่แสนหอม
“อื้ออ” เธอทุบตีอกแกร่งเต็มแรงแต่เขาไม่สะทกสะท้านเสียเลย หญิงสาวจิกมือ จิกที่ลำคอของเขา ไม่ยอมเปิดปากรับสัมผัสเร่าร้อน ในที่สุดเขาก็ปล่อย
เพี๊ยะ!
วิคกี้ตบเขาเต็มแรง โดมินิคหน้าสะบัดตามแรงตบ ก่อนจะค่อยๆ หันมามองหน้าเมียที่แสนอ่อนหวานน่ารัก ซึ่งตอนนี้แปลงร่างเป็นเสือไปเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวผละจากเขา ลุกไปยืนเสียห่าง ชายหนุ่มร่างใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เอาลิ้นดุนแก้มข้างที่โดนตบ แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปหาคนที่ตบหน้าตัวเอง
“เกิดอารมณ์ชะมัดเลยเวลาคุณตบคุณต่อยผมเนี่ยที่รัก” เสียงห้าวแหบพร่านั้นคุกคามจนเธอขาสั่น เขาถอดเสื้อออก เผยให้เห็นอกแกร่ง
“ดอม ถอยไปนะ ฉันเรียกตำรวจจริงๆ นะ!”
“เรียกมาดิ พ่อแม่คุณให้กุญแจผม ท่านอนุญาตให้ผมมาหาเมียเอง..” หญิงสาวถอยหนีชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทั้งพฤตินัยและนิตินัย เขาเดินมาใกล้จนเธอผงะ หลังติดผนังหมดทางหนี... “ผิดหวังหรือเปล่า ที่คนมาหาคือผัว ไม่ใช่ไอ้พจน์”
“หมายความว่าไง?” น้ำเสียงแหวเอาเรื่อง ตาขวางดุ
“ก็เห็นมันบินตามมาหาถึงที่นี่”
“ฉันไม่เหมือนคุณ อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะมั่วเหมือนตัวเอง!”
“อ่า..ด่ามาอีก ดีกว่าเงียบเยอะเลยที่รัก”
“หยุดเรียกฉันว่าที่รัก!” วิคกี้ผลักเขา แต่โดนรวบมือเอาไว้
“ไม่เรียกว่าที่รัก จะให้เรียกว่าอะไร? เมียจ๋า? ฮันนี่? เบบี้? สวีทฮาร์ท? หรือว่า..”
“ไม่ต้องเรียกอะไรทั้งนั้น! คนบ้า”
“เอ้อ คุณเรียกผมว่าคนบ้าก็ดี คนบ้าทำอะไรก็ได้นี่นา” ดอมยิ้มยั่ว
“ไอ้...” วิคกี้หอบหายใจแรงด้วยความโมโห “ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยโมโหใครเท่านี้มาก่อนเลย!” เธอพูดความจริง อยากจะด่าเขาแรงๆ กว่านี้ด้วยซ้ำ
“ตั้งแต่เกิดผมก็ไม่เคยทำตัวบ้าๆ แบบนี้มาก่อนเหมือนกัน”
ดอมดึงมือที่เขารวบเอาไว้ไปจูบเน้นหนัก
“ชื่นใจ เดี๋ยวผมจะทำให้มือเรียวๆ ที่ชอบตบชอบต่อยผม เปลี่ยนให้มาลูบไล้บีบเคล้นเนื้อตัวผมทั้งวันทั้งคืน ปากคุณที่ชอบกัดด่าต่อว่านั่นอีก จะเอาให้ร้องครางเรียกชื่อผมไม่หยุดเลย” ดอมพูดกระซิบกระซาบด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ เร่าร้อนจนวิคกี้ขนลุก
“คนทุเรศ! เหยียดเพศ!” เธอพึมพำด่าเพราะสิ่งที่เขาพูดมันหมายถึงจะใช้ความเป็นชายเอาชนะเธอ
“โน้ววววว ผมเทิดทูนเพศหญิงจะแย่...” แววตาของชายหนุ่มนั้นเอาจริง ไม่มีแววล้อเล่น “คุณก็น่าจะรู้” วิคกี้ดิ้น จะถอยห่างจากเขาแต่ไม่สำเร็จ เธอไม่เคยเห็นว่าเขาน่ากลัวขนาดนี้มาก่อน “ไม่ว่าจะยังไง คุณก็หนีผมไม่พ้นที่รัก”