ดาวเหนือ

“ถ้าจะมาหงุดหงิดโวยวายที่นี่ก็กลับไปเลยนะ กลับไป!” ดาวเหนือชี้นิ้วไล่เขาให้ออกไปทางประตู โซ่สะอึกไปทันที เขามองเห็นหยาดน้ำตาของดาวเหนือ มันจวนจะไหลออกมาอยู่แล้ว
“กูถามว่ากินอะไรหรือยัง?” โซ่ถามอีกครั้ง
ดาวเหนือไม่ตอบ นอนหันหลังให้กับเขาไม่สนใจอีก หยาดน้ำตาของดาวเหนือไหลรินออกมาตกใส่หมอน ดาวเหนือพยายามกลั้นเอาไว้ แต่มันยากเกินไปจริง ๆ แหละ
“อยากนอนก็นอน กูอยู่ตรงนี้แหละ มีอะไรก็เรียก” โซ่บอก
ดาวเหนือมองหน้าโซ่อย่างไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรของเขา ดาวเหนือเหนื่อยจะถาม จึงล้มตัวลงนอน ก่อนจะชะงักเมื่อโซ่ขยับผ้าห่มคลุมกายให้ “เห็นว่าไม่สบายอยู่นะ กูยอมให้วันนึง เรียกได้เลย” โซ่บอก
เขามองดาวเหนือที่พลิกตัวหันหลังให้ ฟังเสียงทุ้ม ๆ ที่เอ่ยขึ้นอีก
“มึงก็น่าจะรู้นะเหนือ...ว่าพวกนั้นบังคับกูไม่ได้หรอก มึงก็รู้ใช่มั้ย ถ้ากูอยากไปจริง ๆ กูคงไม่นั่งอยู่ตรงนี้หรอก...”