ดอกเบี้ยหัวใจ

พ่อเลี้ยงติณภพยิ้มเยาะ ก่อนหยุดจ้องดวงหน้าสวยหวานภายใต้แสงจันทร์ ‘ผู้หญิงคนนี้บอบบางน่าทะนุถนอมไปทั้งเนื้อทั้งตัว ผิวเนื้อนวลเนียนขาวผ่อง รูปร่างบอบบาง มีสัดส่วนโค้งเว้าละมุนตา’

“จะนอนได้หรือยัง มัวแต่ยืนทื่ออยู่อย่างนั้น เดี๋ยวก็เช้ากันพอดี” แต่คนถามก็ไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้คิดนาน เขาพลิกตัวหันไปคว้าข้อมือเธอ แล้วกระตุกร่างบางให้ล้มทับลงมาบนอก ทรวงอกนุ่มหยุ่นมีเพียงชุดนอนบางเบากั้นกลาง มันบดเบียดแผงอกกำยำจนแทบจะเป็นเนื้อเดียว

“ปล่อยนะคะคุณตั้ม ฉันจะออกไปนอนข้างนอก ไหนคุณบอกว่าจะให้เวลาฉันตั้งตัวไง” อรอินทร์ดิ้นขลุกขลัก แต่ยิ่งดิ้นทรวงอกก็ยิ่งกระเพื่อมสั่นไหว พ่อเลี้ยงหนุ่มมองความเคร่งครัดที่เบียดเสียดกันอยู่ แล้วถึงกับต้องถอนหายใจลึกยาว อีกทั้งจินตนาการในความนุ่มหยุ่นของมัน ยังทำให้เขารู้สึกเจ็บร้าว

“อย่ามัวโอ้เอ้ ลงมานอนบนเตียงเดี๋ยวนี้ แค่ฉันไม่จับทำเมียตั้งแต่คืนแรกก็ถือว่าใจดีมากแล้ว รู้ไว้แค่ว่าตั้งแต่อายุสิบเจ็ด ฉันไม่เคยนอนบนเตียงคนเดียว”