ดวงใจเหมราช

บัวบูชาถูกส่งมาไร่ไกรสิงห์เพื่อเป็นทาสบำเรอ แต่ใครจะรู้เล่าว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวตัวจริงของเจ้าของไร่รัตนโชติ


“นอนต่อเถอะ เดี๋ยวฉันใส่เสื้อผ้าแล้วก็จะนอนเหมือนกัน”
เขาจะผละออกห่าง แต่หล่อนดึงรั้งเขาเอาไว้ มองด้วยแววตาวิงวอน
“ไม่เอา อย่ามองฉันแบบนี้”
“คุณเหม...”
“สายตาของเธอ กำลังทำให้ฉันตบะแตกรู้ไหม ดังนั้นหลับตาซะ”
เขาแกะมือนุ่มออกจากต้นแขน แต่หล่อนก็คว้าแขนกำยำเอาไว้เป็นรอบที่สอง
“บัว... ไม่ได้เป็นเด็กแล้วนะคะ”
ดูเถอะ ดูพูดเข้า
เหมราชพยายามควบคุมสติของตัวเอง แต่สายตาอ้อนวอนของบัวบูชาก็ทำให้เขาอ่อนแอลงทุกขณะ
“แต่ก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะจริงไหม”
“ค่ะ”
“นอนซะนะ จะได้โตเร็วๆ”
หล่อนส่ายหน้าไปมา และก็รั้งเขาเอาไว้ด้วยคำพูดแสนหวามใจ
“บัวถูกส่งมาที่นี่เพื่อเป็น... เอ่อ... เป็นเมียของคุณเหมไม่ใช่เหรอคะ”
“อืม”
“แล้ว... ทำไมคุณเหมไม่ทำ... เอ่อ... ล่ะคะ”
เหมราชอยากจะฟาดก้นของเด็กช่างถามให้ช้ำนัก ดูเถอะ ถามอะไรแต่ละอย่าง ล้วนแต่ทำให้ตบะแตกทั้งนั้นเลย
“ฉันไม่อยากรังแกเด็กน่ะ”

ฝากนิยายเรื่องล่าสุดไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ