นางบำเรอชั่วคราว

เพราะความจำเป็นบีบบังคับทำให้ จินดาหรา ยอมขายศักดิ์ศรีให้กับ ธรรศ แต่ทำไมเขาจะต้องโมโหและเกรี้ยวกราดราวกับว่าเธอจะมาจับเขาทำสามี!

“ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น ถอดเสื้อผ้าแล้วมาลงอ่างกับผมสิ”
“ถะ...ถอดเสื้อผ้าเหรอคะ” จินดาหราทวนถาม กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก
“ผมบอกชัดเจนแล้วนะจินดาหรา อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำ”
น้ำเสียงเข้มๆ ค่อนไปทางดุและสีหน้าขึงขังของธรรศที่บอกถึงความรำคาญ ทำให้จินดาหรารู้สึกอัดอั้นจึงอดไม่ได้ที่จะตัดพ้อต่อว่า
“ทำไมคุณจะต้องพูดเสียงดังและทำหน้าดุใส่ฉันด้วยล่ะคะ ฉันมาขายร่างกายให้คุณนะ ไม่ได้มาให้คุณดูถูกเหยียดหยามและเอ็ดเอาๆ แบบนี้ พูดจากับฉันดีๆ ก็ได้”
‘นั่นสิ...ทำไมเราจะต้องแสดงท่าทีหงุดหงิดไม่พอใจกับการตัดสินใจของเธอด้วยล่ะ’
--------------------------------------------
“ผมหิวแล้วนะดาหรา”
“ฉันเพิ่งจัดโต๊ะเสร็จ กำลังจะเดินออกไปตามคุณมาทานข้าวพอดีค่ะ”
“อืม...หอม...น่ากินจัง”
จินดาหราขมวดคิ้วนิ่วหน้า นึกสงสัยว่าธรรศกำลังพูดถึงอะไร เพราะก่อนพูดเขาหอมแก้มและซุกไซ้ใบหน้ากับซอกคอของเธอ
“อะไรเหรอคะ ที่ว่าหอม...น่ากิน” เธอแกล้งถามน้ำเสียงเบาหวิว
ธรรศไม่ตอบว่าอะไร แต่จับร่างบางให้หันมาเผชิญหน้า จินดาหราสบตาคมกล้า แก้มนวลร้อนผ่าว รู้สึกร้อนวูบวาบที่ช่องท้อง เมื่อเห็นความปรารถนาชัดเจนอยู่ในดวงตาของเขา
“คุณธรรศไม่หิวข้าวเหรอคะ อาหารกำลังร้อนเลยค่ะ” เธอชี้ชวนไปที่โต๊ะอาหาร เผื่อว่ามันจะดึงความสนใจเขาได้ แต่...
“ตอนนี้ผมหิวคุณมากกว่า และผมจะกินคุณก่อนกินข้าว”
----------------------------------------------
หมายเหตุ : เรื่องนี้เป็นนิยายสั้น เนื้อหาเบาๆ เน้นความสัมพันธ์ของพระนางเป็นหลัก ไม่เน้นสาระ และจบในเล่มค่ะ โปรดโหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ (ท่านที่เคยโหลด นางบำเรอชั่วคราว นามปากกา รติชา ไปแล้วไม่ต้องโหลดซ้ำนะคะ)
ขอขอบพระคุณทุกท่านสำหรับทุกๆ การสนับสนุนค่ะ