ขอคืนดวงใจ

“ลูกรัก…. แม่ขอโทษ …..” พิกุลก้มหน้าลงไปจูบที่หน้าผากมนของอัญชันผู้เป็นลูกสาว ก่อนที่จะเลื่อนลงมาเป็นพวงแก้มทั้งซ้ายและขวาอย่างรักใคร่ หญิงสาวค่อยๆเพ่งมองตรงไปยังบริเวณทรวงอก หวังเอาไว้ว่าความรักของเธอจะก่อให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้นมา ทำให้เด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังนอนหลับอยู่บนตักของเธอนั้นฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง เธออยากให้ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันคือความฝันไม่ใช่ความจริง แต่แล้ว…ปาฏิหาริย์ที่เธอคาดหวังเอาไว้ มันไม่มีจริง ลูกสาวของเธอไม่ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกแล้ว…
น้ำตาของผู้เป็นแม่รินไหลพรั่งพรูอาบแก้มทั้ง 2 ข้าง ก่อนที่จะค่อยๆช้อนร่างของเด็กน้อยตัวเล็กอ้วนกลมขึ้นมาสวมกอดเอาไว้แนบอก อัญชันลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ กำลังอยู่ในวัยอยากรู้อยากเห็น สนใจและสงสัยสิ่งรอบข้าง ช่างซักช่างถาม เธอจะต้องเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวที่สวยและฉลาด เป็นที่รักของทุกคนที่ได้รู้จักและเป็นแม่ที่ดีต่อไปในภายหน้า แค่เพียงพิกุลไม่พลาดที่จะลืมปิดประตูหลังบ้านของตนเอาไว้