ข้ามเวลามาเป็น...กลาดิเอเตอร์ ภาค 1

ฉัน...เรนะ...เด็กสาววัย 18 ปี ทายาทตระกูลซามูไรอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น

รู้สึกตัวอีกที ก็มาอยู่ในยุคโรมันเมื่อสองพันปีก่อน พร้อมภารกิจช่วยเหลือโรมิลุส

ใครน่ะหรือ?

เขาก็คือวีรุบุรุษในตำนาน จากทาสต่ำต้อยสู่ยอดกลาดิเอเตอร์ และขุนศึกผู้เกรียงไกรที่ต่อสู้เพื่ออิสรภาพ

เกิดอย่างทาส สู้อย่างทาส และตายอย่างทาส

ใช่ค่ะ “ตายอย่างทาส” เพราะตอนจบของตำนาน คือหมอนี่ตายน่ะสิ!

ลำพังแค่ตามหาโรมิลุสก็หัวจะระเบิดแล้ว นี่ยังต้องรับมือกับแก๊งก๊วนกลาดิเอเตอร์อีกมากมาย

ที่พากันมาป่วนกายป่วนใจไม่เว้นว่าง

ทั้งสายหื่น สายโหด สายเถื่อน สายเพี้ยน

แต่เอาเถอะ จะกลาดิเอเตอร์อีกกี่สิบคน ฉันคนนี้ก็รับมือไหว

เพราะอะไรน่ะหรือ ?

เพราะฉันเองก็...ร้ายไม่แพ้กัน!


....................
ข้ามเวลามาเป็น...กลาดิเอเตอร์ เล่ม 1 [เชลยศึก]

ตัวอย่าง...
“ข้าอยากลงแข่ง อยากเป็นกลาดิเอเตอร์” ฉันพูดอย่างจริงจัง

แม่ทัพวัลแคนเลิกคิ้วอึ้ง ก่อนจะหัวเราะลั่น “เด็กน้อย เจ้าอาจเก่ง ว่องไว แต่ไม่มีทางเอาชนะกลาดิเอเตอร์ได้ หรือต่อให้เจ้าเอาชนะได้ ข้าก็ไม่ให้เจ้าไปหรอก...คงน่าเสียดายถ้าผิวขาว ๆ ของเจ้าถูกชโลมด้วยเลือด”

“ถ้าข้าชนะเจ้าได้ กลาดิเอเตอร์ก็คงไม่ใช่ด่านยาก”

“เจ้าน่ะหรือชนะข้า ?”

“ถ้าตอนนั้นเพลโตไม่ดันเปิดประตู ดาบในมือข้าคงแทงทะลุคอเจ้าไปแล้ว”

“คิดหรือว่าข้าออกแรงสู้กับเจ้าจริง ๆ ? เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าคงไม่รู้ว่าบุรุษตรงหน้าเจ้าคือแม่ทัพวัลแคนที่เชี่ยวชาญการต่อสู้มากเพียงใด”

“ตั้งแต่เห็นมา ข้าเห็นเจ้าเก่งอยู่อย่างเดียว คือพูดเก่ง ส่วนฝีมือ...ไม่ยักเห็น”

สิ้นคำปรามาส สีหน้าของแม่ทัพวัลแคนก็เปลี่ยนไป

แม้ดวงตาสีเขียวจะยังเป็นประกาย ทว่าไม่ใช่ประกายขี้เล่นอีก

ฟึบ!

เขาพุ่งเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็วจนฉันเกือบตั้งรับไม่ทัน ฉันเอี้ยวหนี จับแหวนวงเดิมแล้วพุ่งหมัดใส่เขา เขาจับข้อมือฉันไว้ได้ จับอีกข้างด้วย จับแน่นจนกระดูกแทบจะหักคามือ

ฉันพุ่งศีรษะจะโขกปลายคาง แทนที่เขาจะหลบ กลับพุ่งเข้ามาจูบฉัน ริมฝีปากปะทะกันอย่างแรงจนเลือดไหลซิบ

ฉันรีบถอนศีรษะออก แม่ทัพยิ้มมุมปาก

“ข้าชอบท่านี้ รุนแรงถึงใจข้าดี”