ไร้รักเมียไม่ปราถนา

ไร้รักเมียไม่ปรารถนา

ถ้าการที่เธอแต่งงานกับฉันแล้วคิดว่าฉันจะหยุดที่เธอ เธอคิดผิดแล้วนีรนา เธอต่างหากที่ต้องเป็นคนหยุด

“ผมไม่แต่งครับ คุณพ่อกับคุณแม่จะมาบังคับผมแบบนี้ไม่ได้ ยังไงผมก็ไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นแน่นอน”
“นั่นมันเหตุผลของลูก แต่จะแต่งไม่แต่งขึ้นอยู่กับแม่ แม่บอกว่าแต่งก็ต้องแต่ง”คุณหญิงแพรนวล พูดพรางมองหน้าลูกชายด้วยแววตาจริงจัง
“ผมมีคนรักอยู่แล้ว”
“บอกเลิกกับเธอซะ ถึงยังไงแม่ก็ไม่รับเธอมาเป็นสะใภ้ คนที่จะมาเป็นสะใภ้ของตระกูลเรามีเพียงหนูนิ่มเท่านั้น และงานแต่งของลูกกับหนูนิ่มจะถูกจัดขึ้นภายในเดือนหน้า แม่จัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยหมดแล้ว”
“คุณแม่...ทำไมครับ แอนนี่ทำอะไรให้คุณแม่ไม่พอใจ คุณแม่บอกผมได้นะ”
“แม่บอกแล้วไงว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางเป็นสะใภ้ของตระกูลเราได้”
“แต่ผมรักแอนนี่”
“พีแค่หลง พีไม่ได้รักและสักวันหนึ่งพีจะต้องมาขอบคุณแม่”
“ไม่มีทางครับ ผมไม่แต่ง...”
“ถ้าพีไม่แต่ง แม่นี่แหละที่จะเป็นคนทำลายชีวิตของผู้หญิงคนนั้นเอง พีก็รู้ว่าแม่ไม่ได้แค่ขู่แม่ทำได้ทุกอย่าง”คุณหญิงแพรนวลจำเป็นต้องงัดไม้แข็งออกมาใช้ ไม่อย่างนั้นพีรดนย์คงไม่มีทางยอมแต่งงานง่ายๆแน่นอน และไม่ว่าลูกชายจะโกรธหรือเกลียดตนมากแค่ไหนก็ยอม ถ้าการที่ทำแบบนี้แล้วพีรดนย์ยอมแต่งงานกับนีรนาแต่โดยดี
“คุณแม่จะทำอะไรครับ...”พีรดนย์เอ่ยถามมารดาออกไป เขารู้ดีว่ามารดาเป็นคนยังไง ถ้าถึงได้พูดขนาดนี้แล้วไม่เพียงแค่ขู่เขาแน่นอน
“แม่ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ลูกแต่งงานกับหนูนิ่ม(และเพื่อที่ลูกจะได้ไม่โดนผู้หญิงคนนั้นสวมเขาให้กับลูก)”คุณหญิงแพรนวลเอ่ยออกมาแต่ท่านเอ่ยไม่หมดยังมีคำพูดที่อยากพูดแต่ไม่สามารถพูดออกมาได้ ถ้านางแบบสาวคนนั้นมีความจริงใจกับลูกชายของตน ทำไมตนจะต้องขัดขวางความรักของพวกเขาด้วย แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมานางแบบสาวคนนั้นไม่ได้มีลูกชายของตนเพียงแค่คนเดียว แล้วแบบนี้คนเป็นแม่ที่ไหนจะยอมได้
“ตกลงครับคุณแม่จัดการได้เลย จะให้ผมแต่งกับใครผมก็จะแต่ง แต่ถ้าแต่งแล้วเธอทนอยู่กับผมไม่ได้ และขอหย่าไปเอง ผมก็ช่วยไม่ได้นะครับ ผมถือว่าทำตามที่คุณแม่ขอร้องแล้ว และผมหวังว่าคุณแม่จะไม่แตะต้องแอนนี่นะครับ”พีรดนย์เอ่ยขึ้นพรางมองหน้าคนเป็นแม่ด้วยแววตาจริงจัง
“ถ้าลูกสัญญาและทำตามที่แม่ขอ แม่ก็สัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน”

“ฉันจะแต่งงานกับเธอตามที่คุณแม่ต้องการ และเธอก็จะได้แค่ทะเบียนสมรสเท่านั้น แต่เธอจะไม่มีทางได้หัวใจของฉันแน่นอน ในเมื่ออยากแต่งกับฉันขนาดนั้น ต่อจากนี้ไปไม่ว่าเธอจะเจอกับอะไรก็ขอให้รู้เอาไว้ว่านั่นมันเป็นเพราะเธอที่รนหาที่เอง”พีรดนย์เอ่ยขึ้นด้วยความเย็นชา ความเกลียดชังที่ส่งมาทางสายตา ถ้ามันมาจากสายตาคู่อื่นที่ไม่ใช่ของพีรดนย์ เธอก็คงจะไม่รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้แน่นอน แต่นี่มันเป็นสายตาของผู้ชายที่เธอแอบรักมาตลอด