ประธานเล่ห์ร้าย หัวใจเล่ห์รัก

เสียงหนังสือตกลงกระทบพื้นเพราะมันไม่โดนเขาสักเล่มเดียวแล้วเขาก็ค่อยๆเดินย่างเท้ามาหาเธอในขณะที่เธอก็ลุกจากเตียงแล้วก็เดินไปที่ชั้นหนังสือของเขาแล้วก็หยิบมันออกมาทีละเล่มสองเล่มปาใส่เขาไม่หยุด
“นะ นายอย่าเข้ามานะ!”เธอพูดเสียงติดขัดด้วยความกลัวเพราะนอกจากเขาจะเดินเข้ามาหาเธอช้าๆ เขายังมองเธอด้วยสายตาที่บอกทั้งอารมณ์โกรธ หงุดหงิด โมโหปนกัน จนมือของเธอไปคว้ากับกรอบรูปรูปหนึ่ง เธอมองคนในภาพก็เห็นเขาตอนเด็กๆกับผู้หญิงคนหนึ่ง
พึบ
เขาหยิบกรอบรูปในมือเธออกแล้วโยนมันไปบนเตียงแล้วเดินเข้ามาประชิดเธอจนแผ่นหลังของเธอติดกับชั้นหนังสือ
ตึง
เขาใช้มือทั้งสองข้างดันกับที่วางหนังสือล็อกทางหนีของเธอไว้ไม่ให้เธอหนีแล้วไปหาอะไรมาปาใส่เขาอีกจนของทั้งห้องของเขามันจะอยู่ในสภาพเละเทะ
“เอ่อ คนในรูปใครหรอ“เธอพยายามเปลี่ยนเรื่องเลยไปพูดเรื่องผู้หญิงในภาพนั้นแทนโดยที่ไม่รู้เลยว่ามันทำให้เขาโมโหกว่าเดิม
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้!”เขาพูดเสียงเข้มแล้วมองเธอด้วยแววตาร้ายกาจอย่างกับว่าจะกลืนกินเธอ
“ฉันก็แค่อยากรู้ แล้วก็ทำไมนายต้องโมโหขนาดนี้ด้วย ฉันแค่ไม่อยากให้นายโมโหฉันมาก แล้วฉันก็ยะ...